Επιχείρησις VNR, κωδικός VFR400-nc30 ¶
Από: Polymhxanos στις 24/09/2008 9:58 μμ.
Από όλες τις μοτοσυκλέτες μου, μία ξεχωρίζω και πάντα θα ξεχωρίζω. Αυτή είναι το Honda VFR400-nc30 μοντέλο του 1989. Με αυτό έχω γράψει πολύ περισσότερα χιλιόμετρα από ότι όλα τα άλλα διτροχά μου αρθροιστικά. Είναι η δεύτερη μοτοσυκλέτα που απέκτησα και η αποκτησή της ήταν σχεδόν μεταφυσικής φύσεως, αφού ενώ ζούσα στα Γιάννενα όλο το σύμπαν συνομώτησε ώστε να μάθω για ένα VFR που πουλιόταν, σε ένα μοτομάγαζο στην Θεσσαλονίκη.
Τον Ιούνη του 1999 το παρέλαβα με 30Κ χμ στο κοντέρ του, ημίγυμνο κατά μια έννοια αφού ήταν γυμνό από δεξιά και φερινγκάτο από αριστερά! Φαινόταν ότι το κοντέρ ήταν γυρισμένο αλλά αφού το οδήγησα είδα ότι δούλευε σωστά και επί της βασικής δομής του ήταν καλό.
Από τότε και τι δεν έχω ζήσει με αυτήν την μοτοσυκλέτα.
Καταρχήν το θαυμάζω μηχανολογικά. V4 κινητήρας με 90 μοίρες περιεχόμενη γωνία, κίνηση εκκεντροφόρων με γρανάζια, στροφαλοφόρος με κομβία ανά 360 μοίρες, απίστευτη ποιότητα κατασκευής που απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ στα σημερινά Honda, ημιμονόδρομος συμπλέκτης, τετραπίστονες με ανισομεγέθη έμβολα σε δίσκους 297 χιλιοστών, μεταξόνιο και γεωμετρία που τα σημερινά 600 ακόμα πλησιάζουν, πλαίσιο με τον κινητήρα να αποτελεί δομικό στοιχείο του, που σύμφωνα με την Honda είχε μόλις 7% λιγοτερη ακαμψία από το πλαίσιο του RC30 (!) , μονόμπρατσο κόσμημα και εξαιρετική οδηγησιμότητα.
Κατά δεύτερον , ταξίδια σε όλη την ελλάδα και κυρίως Γιάννενα<>Μεσόγεια Αττικής, γνωριμίες, φιλίες, καλοκαίρια αλλά και εποχές που ήταν δύσκολες, ''μάχες'' στα στροφιλίκια της ευρύτερης Ηπείρου με μεγαλύτερες μηχανές, αναμνήσεις-αναμνήσεις-αναμνήσεις...
Έχοντας πια γράψει άλλα 100Κ χμ στην σέλα του από τότε που το παρέλαβα, το VFR έδειχνε πια ότι είχε κουραστεί. Η κατανάλωση λαδιού είχε αρχίσει να γίνεται σοβαρή, το ρελαντί και η ευχάριστη λειτουργία του μοτέρ χαμηλά είχε γίνει μια μακρινή ανάμνηση, η κατανάλωση είχε πάρει την ανηφόρα, και η εμφάνιση, μετά από τόσο χιλιόμετρα ήταν το λιγότερο προσβλητική για την μοτοσυκλέτα.
Αποφάσισα λοιπόν να το φτιάξω. Όπως του άξιζε. Χωρίς να λυπηθώ τα έξοδα. Το άξιζε, αφού το VFR είχε γίνει για εμένα ένας φίλιος, δλδ ένας άλλος σαν κι εμένα. Του χρώσταγα το λοιπόν την τιμή.
Εδώ μια γενική όψη πως ήταν λίγο πριν αρχίσει η επανακατασκευή
Εδώ γυρνώντας στα Γιάννενα από μια βόλτα στην Θεσσαλονίκη, μια ομάδα ανοήτων ανθρώπων είχαν κλείσει λέει τον δρόμο στο Μέτσοβο, διότι λέει δεν ήθελαν να περάσει η Εγνατία οδός για οικολογικούς λόγους. Εξαιτίας εκείνων των ανοήτων ανθρώπων εκείνο το απόγευμα το VFR είχε κάνει enduro στην Πίνδο...
Εδώ πάλι η θέα της πόλης των Ιωαννίνων από το χωριό Λιγγιάδες.
Γυρνώντας στα Γιάννενα από Καστοριά , μέσω της διαδρομής από Νεστόριο. Ίσως η καλύτερη διαδρομή που μπορεί να οδηγήσει κάποιος μοτοσυκλέτα στην Ελλάδα.
Εκπαιδεύοντας την φίλη tigra στην οδήγηση μοτοσυκλέτας, στον δρόμο για το ολυμπιακό σκοπευτήριο, στο Μαρκόπουλο.
Τον Ιούνη του 1999 το παρέλαβα με 30Κ χμ στο κοντέρ του, ημίγυμνο κατά μια έννοια αφού ήταν γυμνό από δεξιά και φερινγκάτο από αριστερά! Φαινόταν ότι το κοντέρ ήταν γυρισμένο αλλά αφού το οδήγησα είδα ότι δούλευε σωστά και επί της βασικής δομής του ήταν καλό.
Από τότε και τι δεν έχω ζήσει με αυτήν την μοτοσυκλέτα.
Καταρχήν το θαυμάζω μηχανολογικά. V4 κινητήρας με 90 μοίρες περιεχόμενη γωνία, κίνηση εκκεντροφόρων με γρανάζια, στροφαλοφόρος με κομβία ανά 360 μοίρες, απίστευτη ποιότητα κατασκευής που απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ στα σημερινά Honda, ημιμονόδρομος συμπλέκτης, τετραπίστονες με ανισομεγέθη έμβολα σε δίσκους 297 χιλιοστών, μεταξόνιο και γεωμετρία που τα σημερινά 600 ακόμα πλησιάζουν, πλαίσιο με τον κινητήρα να αποτελεί δομικό στοιχείο του, που σύμφωνα με την Honda είχε μόλις 7% λιγοτερη ακαμψία από το πλαίσιο του RC30 (!) , μονόμπρατσο κόσμημα και εξαιρετική οδηγησιμότητα.
Κατά δεύτερον , ταξίδια σε όλη την ελλάδα και κυρίως Γιάννενα<>Μεσόγεια Αττικής, γνωριμίες, φιλίες, καλοκαίρια αλλά και εποχές που ήταν δύσκολες, ''μάχες'' στα στροφιλίκια της ευρύτερης Ηπείρου με μεγαλύτερες μηχανές, αναμνήσεις-αναμνήσεις-αναμνήσεις...
Έχοντας πια γράψει άλλα 100Κ χμ στην σέλα του από τότε που το παρέλαβα, το VFR έδειχνε πια ότι είχε κουραστεί. Η κατανάλωση λαδιού είχε αρχίσει να γίνεται σοβαρή, το ρελαντί και η ευχάριστη λειτουργία του μοτέρ χαμηλά είχε γίνει μια μακρινή ανάμνηση, η κατανάλωση είχε πάρει την ανηφόρα, και η εμφάνιση, μετά από τόσο χιλιόμετρα ήταν το λιγότερο προσβλητική για την μοτοσυκλέτα.
Αποφάσισα λοιπόν να το φτιάξω. Όπως του άξιζε. Χωρίς να λυπηθώ τα έξοδα. Το άξιζε, αφού το VFR είχε γίνει για εμένα ένας φίλιος, δλδ ένας άλλος σαν κι εμένα. Του χρώσταγα το λοιπόν την τιμή.
Εδώ μια γενική όψη πως ήταν λίγο πριν αρχίσει η επανακατασκευή
Εδώ γυρνώντας στα Γιάννενα από μια βόλτα στην Θεσσαλονίκη, μια ομάδα ανοήτων ανθρώπων είχαν κλείσει λέει τον δρόμο στο Μέτσοβο, διότι λέει δεν ήθελαν να περάσει η Εγνατία οδός για οικολογικούς λόγους. Εξαιτίας εκείνων των ανοήτων ανθρώπων εκείνο το απόγευμα το VFR είχε κάνει enduro στην Πίνδο...
Εδώ πάλι η θέα της πόλης των Ιωαννίνων από το χωριό Λιγγιάδες.
Γυρνώντας στα Γιάννενα από Καστοριά , μέσω της διαδρομής από Νεστόριο. Ίσως η καλύτερη διαδρομή που μπορεί να οδηγήσει κάποιος μοτοσυκλέτα στην Ελλάδα.
Εκπαιδεύοντας την φίλη tigra στην οδήγηση μοτοσυκλέτας, στον δρόμο για το ολυμπιακό σκοπευτήριο, στο Μαρκόπουλο.
1748 μίλια >>> http://forcev4.blogspot.gr/2017/08/1748-miles.html
Ανανεώθηκε στις 30 Απρ 2020 16:36, διορθώθηκε 2 φορές συνολικά.
