Ο Βασιλιάς Λεωνίδας και ο 301ος Σπαρτιάτης ¶
Από: doohan στις 23/08/2011 11:25 μμ.
Είναι ένα ηλιόλουστο Κυριακάτικο πρω'ι'νο.Ιδανική μέρα για track day.Είναι ακόμα πολύ νωρίς μα πρέπει να ετοιμαστώ τόσο εγώ αλλά και ο ΚαΤεΜάς!Αγουροξυπνημένος και χαλαρός από τον ύπνο φοβάμαι να τον βάλω μπροστά για να μην ξυπνήσει απότομα το Σπαρτιάτικο ένστικτο μέσα μου
Φυσικά κάθε φορά την ίδια σκέψη κάνω αλλά μάταια.Τον βάζω μπροστά και η γειτονιά σηκώνεται στο πόδι,οι γυναίκες μαζεύουν τα ρούχα από τις αυλές για να μην τα τσαλακώσουν οι καυτοί παλμοί των αερίων του Θηρίου.Τα μωρά κλαίνε στις κούνιες τους και οι παππούδες αναστατωμένοι ψάχνουν απεγνωσμένα το σκουριασμένο καριοφίλι τους.Γίνεται πόλεμος δεν είναι δυνατόν αυτοί να μείνουν αμέτοχοι στην κόλαση που έρχεται.
Σίγουρα μέσα τους βράζουν από θυμό αλλά μόλις ξεπροβάλλω από το γκαράζ αρματωμένος και ντυμένος με τα χρώματα του πολέμου τότε σιωπηλά και με μιά γυαλάδα στα μάτια στέκονται αεικίνητοι και περήφανοι σαν να μου λένε''Ή τάν ή επί τάς"
Το RC8 κάνει την γη να τρέμει,το γρασίδι να του γείτονα να μαραίνεται και 'γω αυτόματα να μεταμορφώνομαι στον 301ο Σπαρτιάτη αλλά όχι στα στενά των Θερμοπυλών!!Αυτή τη φορά η ιστορία ξαναγράφεται στις στροφές των Μεγάρων!!
Ο Βασιλιάς Λεωνίδας μετενσαρκωμένος πλέον σε άψυχη μοριακή ύλη -σίδερα-μέταλλα και πλαστικά ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει όχι τις ορδές του Πέρση Βασιλιά αλλά ορδές από Ιάπωνες κανίβαλους
Κανίβαλοι που μοιάζουν τόσο στρογγυλοί και καλομαθημένοι Μπροστά στην Βασιλική Αρχοντιά του.Ναι όλα μοιάζουν μικρά και λιγόψυχα μπροστά του.
Στέκει λοιπόν αγέρωχος στο paddoc περιμένοντας να ακούσει τα τύμπανα του πολέμου και να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα......Αυτό που θα μείνει χαραγμένο στην ψυχή μου όπως τότε....στις Θερμοπύλες.....ένα έπος που που ζει ανά τους αιώνες στην ψυχή του κάθε Έλληνα....
Στέκει αγέρωχος στο paddoc και τρώει ωμό κρέας και πίνει μέλανα ζωμό όπως τότε.Μόνο που σήμερα δεν φορά πλέον την χάλκινη πανοπλία Του με το Λ ως έμβλημα που δηλώνει την φατριά των γενναίων Λακεδαιμόνιων.Δεν φορά πλέον το αντεστραμμένο πορφυρό του κόκκινο λοφίο που στόλιζε το κράνος του.Σήμερα έβαλε το λευκό του φαίρινγκ που όμως είναι τόσο κοφτερό που τύφλα να έχει το δόρυ του και το έντεχνα διπλόπελεκισμένο σπαθί που χρησημοποιύσε τότε!!Είναι τόσο κοφτερό που φοβάμαι να πλησιάσω για να μην κοπώ!Ναι....!!!Το design του μου θυμίζει Σπαρτιάτικο διπλό πέλεκυ και η εξάτμισή του λέει ''for race use only''Οι κραδασμοί του σου χαρίζουν double vision ,ενώ ο κινητήρας (η ίδια η ψυχή του Βασιλιά Λεωνίδα)κάνει την γη να σείεται από τις βροντές και τους αλαλαγμούς που βγάζει μέσα από το είναι Του....Δεν απολογείται σε καμία Απέλλα πλέον για τα αίσχοι που πρόκειται να κάνει..............
Κάπου εδώ στέκομαι και 'γω!!Τον κοιτάζω και φοβάμαι να πλησιάσω....ένα ρίγος με πιάνει που ταλανίζει κάθε μου κύτταρο .....Μου επιβάλει να γίνω ένα μ'Αυτον!!! Άλλωστε ποιος είμαι εγώ που θα αρνηθώ την διαταγή ενός ένδοξου Βασιλιά όποια μορφή και αν έχει πλέον...Προσπαθώ να του εξηγήσω τις απόψεις μου,τους καλούς μου τρόπους,τα γαλλικά μου,το πιάνο...αλλά μάταια!Του είναι όλα παντελώς αδιάφορα...Ο Άρχοντας Βασιλιάς θέλει άλλα....Τον Βάζω μπρος και μου λέει ότι θέλει γλέντι,ξεκινά να βρίζει,μου μιλάει με άλλα ''γαλλικά''και μου σπάει το πιάνο με μιά βαριοπούλα..........
Υποταγμένος πλέον στην θέληση Του,νιώθω βαθιά ανατριχίλα που δημιουργεί κρυστάλλους στο μεδούλι των οστών μου....Ντύνομαι και'γω λοιπόν με το λευκό πετσί του πολέμου και το ερυθρό μου κράνος...Χωρίς πορφυρό λοφίο όμως..Αυτό ανήκει στο Βασιλιά....και μόνο σ'Αυτόν!!!Θα ήταν ασέβεια να το βάλω και 'γω..ένας απλός στρατιώτης Του...
Τα τύμπανα του πολέμου ήδη ηχούν παντού......Βοή και αλαλαγμοί από βάρβαρες Γιαπωνέζικες ορδές ακούγονται παντού μέσα στην πίστα..Η ώρα έφτασε!!!Ζυγίζω το χέρι μου και κατεβάζω την ζελατίνα καθρέφτη και ετοιμάζομαι να μπω στην μάχη.
Έχω σχεδόν χλωμιάσει αλλά δεν με νοιάζει γιατί ότι ύφος και να πάρω πίσω από τον καθρέφτη κανείς δεν το βλέπει και ας είμαι μέσα μου τόσο φοβισμένος.....το ίδιο όμως φοβισμένα με κοιτάζουν και οι άλλοι από 'δω και πέρα καβάλα πάνω στον Βασιλιά...
Μοιάζουμε με Θηρίο γεμάτο αιχμές-γωνίες και πληγές σαν να μας πελέκισαν τα αρχαία σπαθιά των Ολύμπιων Θεών...Μοιάζουμε με έπος της Ιλιάδας-Οδύσσειας-Θερμοπυλών και Άρχοντα του Δαχτυλιδιού μαζί ένα πράμα..Ο Τρόμος ο ίδιος!!!
Οι παλμοί μου ανεβαίνουν κατακόρυφα,αφήνω με σεβασμό τον συμπλέκτη και ο Άρχοντας Βασιλιάς μπαίνει στην πίστα!Στον πρώτο αναγνωριστικό γύρο στα στενά των Μεγάρων.προσπαθώ να τον τιθασεύσω αλλά μάταια.Ένας Βασιλιάς ποτέ δεν δίνει εξηγήσεις γι'αυτά που κάνει...Δεν απολογείται!!!
Μου μιλά σε αρχαία Ελληνικά στη γλώσσα των 300 ηρώων.Μιλά ορθά και κοφτά και χρησιμοποιεί σπάνια φωνήεντα.Αυτό που βγαίνει από το στόμα Του,είναι ένα συνονθύλευμα συμφώνων,ένας ορυμαγδός βρόμικων ήχων.Δεν ακούγεται παρά μόνο Αυτός μέσα στην πίστα πλέον.Μετά βίας μπορώ να καταλάβω τι μου λέει....''Μολών λαβέ''ακούγεται κάθε φορά που περνάει από δίπλα μας κάποιος βάρβαρος Ιάπωνας που βρίσκεται σε γρήγορο γύρο...Οι στροφές του μοτέρ ανεβαίνουν πλέον.Οι κραδασμοί πάρα πολλοί...μπρρ!!!
Ξεκινά το πανηγύρι,η μάχη..το πλιάτσικο.Ο Λεωνίδας είναι σκληρός και δεν σε χαλαρώνει ποτέ...ένας γύρος πάνω του είναι αρκετός για να ξυπνήσει το αρχέγονο Σπαρτιάτικο ένστικτο μέσα μου...''Η τάν ή επί τάς'' λοιπόν....Εκστασιασμένος πλέον Βασιλιάς και στρατιώτης γινόμαστε ένα...σαν να χορεύουμε τον Πυρρίχιο χορό ακούγοντας την βοή του πολέμου που ξεκινά μπροστά μας...Μόλις τόλμησε κάποιος ασεβείς να στρίψει πριν απο τον Βασιλιά...
Το μάτι μου γυαλίζει πλέον για τα καλά.Το γκάζι μένει ανοιχτό.... τέρμα....αγνοώντας κάθε λογική και φόβο.Σε κάθε άνοιγμα του γκαζιού ο μπροστινός τροχός θυμάται την διαφήμιση του milko''κοιτάω ψηλά''οι βίαιες σούζες πλέον έχουν γίνει το νέο έμβλημα του Λεωνίδα...Πλέον ο ασεβής Ιάπωνας βρίσκεται ακριβώς μπροστά μου.Περιμένω δύο γύρους πρίν το μοιραίο.Ζυγίζω τα πάντα..εισόδους-εξόδους-γραμμές-φρένα..τα πάντα!!
Μα ο Βασιλιάς έχει άλλη άποψη..Θέλει να τελειώνει γρήγορα..είναι νευρικός και απότομος..πλησιάζουμε στην Κ1...έχει τόση φόρα η Αρχοντιά του και τόσο μένος που θέλει να ρίξει κάτω τον Μαύρο καβαλάρη μπροστά του και να ντριφτάρει κάνοντας σούζα πάνω στην μούρη του...
Το άγχος μου δεν είναι πλέον πώς θα στρίψω(αυτό το κάνει μόνος του ο Άρχοντας Βασιλιάς) αλλά πως θα σταματήσω αυτό το πλιάτσικο.Ευτυχώς η 16άρα τρόμπα της brembo λειτουργεί ως χαλινάρι και τιθασεύει το Θηρίο..Κ2-Κ3-Κ4 το ίδιο βιολί πλέον.Σαν την γάτα με το ποντίκι!!!Πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελά κρυφά για λίγο πίσω από τον καθρέφτη.....
Κ5 είναι τόση η μανία του βασιλιά Λεωνίδα που περνά από της εσωτερική στην Κ5 με πολύ φόρα ..Τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει είναι τόσο μεγάλο το μίσος του απέναντι στον ασεβή Ιάπωνα που τον υποτάσσει στην Κ5 με τσαμπουκά,χωρίς κανένα οίκτο ή ενδοιασμό,χωρίς φρένο
Όλα δουλεύουν στο κόκκινα....λειτουργούν τα πάντα σαν ένα καλογυμνασμένο Σπαρτιάτικο σώμα σε τεχνικές μάχης,με μόνη παραφωνία εμένα...που έντρομος προσπαθώ να κρατηθώ πάνω στο λυσσασμένο για αίμα Θηρίο..Οι ταλαντώσεις είναι πάρα πολλές πλέον στο πλαίσιο που έχει περάσει ήδη τα όριά του!!Τα μέταλλα και τα πλαστικά αγκομαχούν στριγκλίζοντας πάνω στην καυτή άσφαλτο...Ω...ναι..έπιασε κάτω όλη η δεξιά πλευρά του Βασιλια
Λαβωμένος συνεχίζω να έχω τον καρπό μου αγκυλωμένο στο τέρμα ανοιχτό γκάζι...η βίαιη σούζα δεν αργεί να έρθει ως ένδειξη της δύναμης του Σπαρτιάτη πολέμαρχου..τόσο βίαιη και επιβλητική μπροστά στον αντίπαλο....Τα χρειάστηκα λέμε...........
Το θηρίο μετά τον άθλο του αυτό ηρεμεί και ψάχνει ολόγυρα για νέο αίμα...Κ6-Κ7-Κ8-Κ9 με πολύ φόρα και πολύ ορμή μοιράζει ο Λεωνίδας αστραπές και βροντές ως άλλος Δίας σε στιγμές μέθης από την υπερκατανάλωση αμβροσίας...
Όλοι όσοι βρίσκοντε στο διάβα του κοιτάζουν πίσω τους μόλις νιώσουν την καυτή ανάσα της εξάτμησής Του και μόλις αρχίσει να τρέμει το τιμόνι τους από τους κραδασμούς.Όλοι κάνουν στην άκρη πλέον τρεμάμενοι την οργή Του...Υποτάσσονται στο μεγαλείο του πολέμαρχου Βασιλιά...
Κ5 ξανά με όσα..για φρένο ούτε λόγος...ανύπαρκτο...το σταμπιλιζατέρ αννήμπορο να κάνει την δουλειά του με αφήνει εκτεθημένο να ταλανίζομαι πάνω στην ανύπαρκτη σέλα χορεύοντας καρσιλαμά..και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό..κάνει και σούζα τόσο δυνατα που παρ'ολιγο να κανω διπλο back lift αλα Νουρεγιεφ
Και εκεί που νόμιζα ότι όλα είχαν ηρεμήσει και οτι όλα είχαν τελειώσει με πιάνει ένα ρίγος από την φοβερή νεκρική σιγή που επικρατεί μέσα στην πίστα.Μια σιγή που προμηνύει την ίδια την Νέμεση.... Κάτι φοβερό επρόκειτο να συμβεί...μα ο προστάτης πολέμαρχος και θεός του πολέμου ο ίδιος ο θεός Άρης που με προστατεύει αρνείται πεισματικά να μου πει... Κρύβεται ακόμα και ο ίδιος ... Παγώνει το αίμα μου.. Φοβάμαι!!
Ξαφνικά προβάλει μπροστά μου ένας μαύρος καβαλάρης καβάλα πάνω στο κόκκινο δαιμόνιο που μουγκρίζει με λύσσα απο την δίψα του για αίμα....Το βλέμμα του Άρχοντα αφέντη του ακόμα πιο φρικιαστικό... τύφλα να έχει το μάτι του Άρχοντα των δακτυλιδιών....
Φρίκη και τρόμος μαζί ένα πράμα παντού μέσα μου... Είναι ο ίδιος ο Βασιλιάς Καρκουλινος... Ένας Άρχοντας βασιλιάς απο μια αρχέγονη φατριά ...Μια φατριά με βάρβαρη ιστορία που ειναι γραμμένη με ιδρώτα και καμμένο λάστιχο στις πίστες ανά την Ελλάδα...Ο Ίδιος ο Άρχοντας καρκουλινος μην αντέχοντας την ντροπή..ως άλλος Ξέρξης μπαίνει ο ίδιος στην μάχη για να ξεπλύνει ο ίδιος πλέον την ντροπή των βαρβάρων....
Οι μοίρες ήδη έχουν πάρει την θέση τους στο πεδίο της μάχης... αλλά όλος περιέργος δεν γνωρίζουν και αυτές το τι μέλλει γενέσθαι...Ο Δίας στον ολύμπιο θρόνο του σφίγγει τις γροθιές του απο αγωνία... Φοβάται και αυτός τον Άρχοντα καρκουλινο και το τι μπορεί να κάνει... σκέφτεται οτι μετά την μάχη αυτή ίσως να είναι ο επόμενος ένοικος του ολύμπιου θρόνου του....Ήγγικεν η ώρα ομως....το σύμπαν εχει πάρει την θέση του και όλα είναι έτοιμα για την μάχη που θα γραφτεί με χρυσά γράμματα
Ο Δίας τρεμάμενος δίνει το έναυσμα της μάχης με μια αστραπή που όμοιά της σε λάμψη και βροντή δεν έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα....Η βοή του πολέμου ξεκινά λοιπόν....
Την πρωτοβουλία των κινήσεων παίρνει αμέσως ο Καρκουλινος και το φοβερό του Δαιμόνιο... Είναι τόσο φρικαλέα η όψη του και η μορφή του που παγώνει το αίμα μου.... Κατάγεται από τα βάθη της γης πιο κάτω ακόμα και από αυτά της κολάσεως....Το όνομα του φρικαλέου δαίμονα είναι s1000rr... όνομα που μοιάζει πιο πολύ με γραμμικό κώδικα παρά με επωνυμία... αλλά πιο ξέρει τους νόμους και τις συνήθειες στα έγκατα της γης... μπορεί εκεί να είναι κάτι συνηθισμένο...Το φοβερό αυτό δαιμόνιο λοιπόν σκίζει με τόση λύσσα.. τόση μανία τα μόρια του αέρα.!!!Η βοή του είναι τόσο δυνατή και δαιμονισμένη που ακόμα και ο ίδιος ο Άδης σφράγισε τις πόρτες του κάτω κόσμου από φόβο...
Πέρασαν τρεις γύροι και η κατάσταση είναι ακόμα η ίδια...Ο Βασιλιάς Λεωνίδας κουρασμένος και λαβωμένος από τις προηγούμενες μάχες προσπαθεί να πιάσει το λυσσασμένο κόκκινο δαιμόνιο στην ευθεία αλλά μάταια....δεν έχει ούτε κατά διάνυα τα γκάζια του τετρακύλινδρου δαίμονα στην ευθεία...
Έχει όμως Σπαρτιάτικη ψυχή, γαλουχήθηκε με το δόγμα ''Η τάν ή επί τάς''...με πολύ πείσμα.... καλύτερη τεχνική και πολύ φόρα στα φρένα αντιστέκεται γενναία....Η με εξόδους δυνατές με πολύ γκάζι που βγάζει αστραπές και βροντές αντιστέκεται στον μεθυσμένο από την ιδέα της Νίκης πολέμαρχο και Άρχοντα των βαρβάρων Καρκουλινο
Η λύσσα και η μανία του Λεωνίδα είναι τέτοια που τρέμει ολόκληρος με τέρμα τα γκάζια....Η βοή και ο βρηχησμός του με κάνουν να ανατριχιάζω ακόμα και μόνο που το θυμάμαι.....
Στην ευθεία ταλαιπωρούμαι αφάνταστα..Δεν μπορώ να τον πιάσω.. Αλλά μιλάει η σπαρτιάτικη μετενσαρκωμένη ψυχή του Λεωνίδα...Κ6-Κ8-Κ9 είναι τόση η φόρα που έχω πάρει... φρένο πουθενά... έχω την ευκαιρία να περάσω από πάνω του.... Αλλά ο σπαρτιάτης Βασιλιάς δεν θέλει...Δεν είναι στο αίμα του η ατίμωση..ως γνήσιος σπαρτιάτης τηρεί το ευ αγωνίζεσθαι με το οποίο γαλουχήθηκε... αυτή είναι η προσταγή του και δεν μπορώ να την παρακούσω... Τουλάχιστον μου δίνει την ευκαιρία να επιλέξω εγώ που θα γίνει το μοιραίο....Η ζυγαριά της θεάς Νίκης άλλαξε πολλές φορές ζύγι αλλά τώρα πλέον άρχισε να δείχνει καθαρά τις προθέσεις της...
Πλησιάζουμε την Κ1 με πολλά χλμ..Δεν κλείνω το γκάζι...και ο Λεωνίδας κάνει τόση φασαρία που ο Καρκουλινος με την άκρη των ματιών του πλέον κοιτάζει πίσω του τρεμάμενος την οργή του Σπαρτιάτη Βασιλιά...
Φοβάται πλέον... Κρύος ιδρώτας άρχισε να ποτίζει το μαύρο πετσί που τον προστατεύει από τις επιδέξειες επιθέσεις του τεχνίτη πολέμαρχου από την σπάρτη..οι κινήσεις του γίνονται πλέον αργές και νωχελικές με λίγο νεύρο...σαν λαβωμένο θηρίο που αρνήται να υποταχθεί.. αντιστέκεται αλλά μάταια... ήδη ο φόβος έχει υποτάξει τον νου του στο σπαρτιάτικο μεγαλείο...σε λίγο και το σώμα πλέον... είναι θέμα χρόνου.... έχει ήδη δεχθεί την υποταγή αλλά η ατίμωση που περιμένει με φόβο δεν θα έρθει ποτέ.. παρά μόνο η υποταγή... Αυτό θέλει μόνο ο Λεωνίδας και το απαιτεί τώρα!!!Κ1 λοιπόν και γίνεται το μοιραίο από εσωτερική. Ακόμα ένας υποταγμένος βάρβαρος στην Βασιλική Αρχοντιά Του....
Πλέον δεν υπάρχει αντίπαλος μέσα στην πίστα παρά μόνο το χρονόμετρο... Σταμάτησε στο 1:02:003 και αυτό γιατί απλά σεβάστηκε τα δικά μου όρια τα οποία είχαν τελειώσει... Θέλω δεν θέλω πλέον η ρετσινιά και η γοητεία του απόκληρου πλέον είναι το νέο μου χαρακτηριστικό...
Αυτή είναι η ζωή μου πια! Γιατί κανείς δεν θυμάται τους αθόρυβους, ακριβείς, άμεμπτους,και ατσαλάκωτους χαρακτήρες.Και όλοι όσοι τόλμησαν να πλησιάσουν τον Άρχοντα Βασιλιά πλέον θα τον θυμούνται με το μικρό του όνομα''Λεωνίδας"Ο Άρχοντας των Μεγάρων....
Ο Μαγειρος
Φυσικά κάθε φορά την ίδια σκέψη κάνω αλλά μάταια.Τον βάζω μπροστά και η γειτονιά σηκώνεται στο πόδι,οι γυναίκες μαζεύουν τα ρούχα από τις αυλές για να μην τα τσαλακώσουν οι καυτοί παλμοί των αερίων του Θηρίου.Τα μωρά κλαίνε στις κούνιες τους και οι παππούδες αναστατωμένοι ψάχνουν απεγνωσμένα το σκουριασμένο καριοφίλι τους.Γίνεται πόλεμος δεν είναι δυνατόν αυτοί να μείνουν αμέτοχοι στην κόλαση που έρχεται.
Σίγουρα μέσα τους βράζουν από θυμό αλλά μόλις ξεπροβάλλω από το γκαράζ αρματωμένος και ντυμένος με τα χρώματα του πολέμου τότε σιωπηλά και με μιά γυαλάδα στα μάτια στέκονται αεικίνητοι και περήφανοι σαν να μου λένε''Ή τάν ή επί τάς"
Το RC8 κάνει την γη να τρέμει,το γρασίδι να του γείτονα να μαραίνεται και 'γω αυτόματα να μεταμορφώνομαι στον 301ο Σπαρτιάτη αλλά όχι στα στενά των Θερμοπυλών!!Αυτή τη φορά η ιστορία ξαναγράφεται στις στροφές των Μεγάρων!!
Ο Βασιλιάς Λεωνίδας μετενσαρκωμένος πλέον σε άψυχη μοριακή ύλη -σίδερα-μέταλλα και πλαστικά ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει όχι τις ορδές του Πέρση Βασιλιά αλλά ορδές από Ιάπωνες κανίβαλους
Κανίβαλοι που μοιάζουν τόσο στρογγυλοί και καλομαθημένοι Μπροστά στην Βασιλική Αρχοντιά του.Ναι όλα μοιάζουν μικρά και λιγόψυχα μπροστά του.
Στέκει λοιπόν αγέρωχος στο paddoc περιμένοντας να ακούσει τα τύμπανα του πολέμου και να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα......Αυτό που θα μείνει χαραγμένο στην ψυχή μου όπως τότε....στις Θερμοπύλες.....ένα έπος που που ζει ανά τους αιώνες στην ψυχή του κάθε Έλληνα....
Στέκει αγέρωχος στο paddoc και τρώει ωμό κρέας και πίνει μέλανα ζωμό όπως τότε.Μόνο που σήμερα δεν φορά πλέον την χάλκινη πανοπλία Του με το Λ ως έμβλημα που δηλώνει την φατριά των γενναίων Λακεδαιμόνιων.Δεν φορά πλέον το αντεστραμμένο πορφυρό του κόκκινο λοφίο που στόλιζε το κράνος του.Σήμερα έβαλε το λευκό του φαίρινγκ που όμως είναι τόσο κοφτερό που τύφλα να έχει το δόρυ του και το έντεχνα διπλόπελεκισμένο σπαθί που χρησημοποιύσε τότε!!Είναι τόσο κοφτερό που φοβάμαι να πλησιάσω για να μην κοπώ!Ναι....!!!Το design του μου θυμίζει Σπαρτιάτικο διπλό πέλεκυ και η εξάτμισή του λέει ''for race use only''Οι κραδασμοί του σου χαρίζουν double vision ,ενώ ο κινητήρας (η ίδια η ψυχή του Βασιλιά Λεωνίδα)κάνει την γη να σείεται από τις βροντές και τους αλαλαγμούς που βγάζει μέσα από το είναι Του....Δεν απολογείται σε καμία Απέλλα πλέον για τα αίσχοι που πρόκειται να κάνει..............
Κάπου εδώ στέκομαι και 'γω!!Τον κοιτάζω και φοβάμαι να πλησιάσω....ένα ρίγος με πιάνει που ταλανίζει κάθε μου κύτταρο .....Μου επιβάλει να γίνω ένα μ'Αυτον!!! Άλλωστε ποιος είμαι εγώ που θα αρνηθώ την διαταγή ενός ένδοξου Βασιλιά όποια μορφή και αν έχει πλέον...Προσπαθώ να του εξηγήσω τις απόψεις μου,τους καλούς μου τρόπους,τα γαλλικά μου,το πιάνο...αλλά μάταια!Του είναι όλα παντελώς αδιάφορα...Ο Άρχοντας Βασιλιάς θέλει άλλα....Τον Βάζω μπρος και μου λέει ότι θέλει γλέντι,ξεκινά να βρίζει,μου μιλάει με άλλα ''γαλλικά''και μου σπάει το πιάνο με μιά βαριοπούλα..........
Υποταγμένος πλέον στην θέληση Του,νιώθω βαθιά ανατριχίλα που δημιουργεί κρυστάλλους στο μεδούλι των οστών μου....Ντύνομαι και'γω λοιπόν με το λευκό πετσί του πολέμου και το ερυθρό μου κράνος...Χωρίς πορφυρό λοφίο όμως..Αυτό ανήκει στο Βασιλιά....και μόνο σ'Αυτόν!!!Θα ήταν ασέβεια να το βάλω και 'γω..ένας απλός στρατιώτης Του...
Τα τύμπανα του πολέμου ήδη ηχούν παντού......Βοή και αλαλαγμοί από βάρβαρες Γιαπωνέζικες ορδές ακούγονται παντού μέσα στην πίστα..Η ώρα έφτασε!!!Ζυγίζω το χέρι μου και κατεβάζω την ζελατίνα καθρέφτη και ετοιμάζομαι να μπω στην μάχη.
Έχω σχεδόν χλωμιάσει αλλά δεν με νοιάζει γιατί ότι ύφος και να πάρω πίσω από τον καθρέφτη κανείς δεν το βλέπει και ας είμαι μέσα μου τόσο φοβισμένος.....το ίδιο όμως φοβισμένα με κοιτάζουν και οι άλλοι από 'δω και πέρα καβάλα πάνω στον Βασιλιά...
Μοιάζουμε με Θηρίο γεμάτο αιχμές-γωνίες και πληγές σαν να μας πελέκισαν τα αρχαία σπαθιά των Ολύμπιων Θεών...Μοιάζουμε με έπος της Ιλιάδας-Οδύσσειας-Θερμοπυλών και Άρχοντα του Δαχτυλιδιού μαζί ένα πράμα..Ο Τρόμος ο ίδιος!!!
Οι παλμοί μου ανεβαίνουν κατακόρυφα,αφήνω με σεβασμό τον συμπλέκτη και ο Άρχοντας Βασιλιάς μπαίνει στην πίστα!Στον πρώτο αναγνωριστικό γύρο στα στενά των Μεγάρων.προσπαθώ να τον τιθασεύσω αλλά μάταια.Ένας Βασιλιάς ποτέ δεν δίνει εξηγήσεις γι'αυτά που κάνει...Δεν απολογείται!!!
Μου μιλά σε αρχαία Ελληνικά στη γλώσσα των 300 ηρώων.Μιλά ορθά και κοφτά και χρησιμοποιεί σπάνια φωνήεντα.Αυτό που βγαίνει από το στόμα Του,είναι ένα συνονθύλευμα συμφώνων,ένας ορυμαγδός βρόμικων ήχων.Δεν ακούγεται παρά μόνο Αυτός μέσα στην πίστα πλέον.Μετά βίας μπορώ να καταλάβω τι μου λέει....''Μολών λαβέ''ακούγεται κάθε φορά που περνάει από δίπλα μας κάποιος βάρβαρος Ιάπωνας που βρίσκεται σε γρήγορο γύρο...Οι στροφές του μοτέρ ανεβαίνουν πλέον.Οι κραδασμοί πάρα πολλοί...μπρρ!!!
Ξεκινά το πανηγύρι,η μάχη..το πλιάτσικο.Ο Λεωνίδας είναι σκληρός και δεν σε χαλαρώνει ποτέ...ένας γύρος πάνω του είναι αρκετός για να ξυπνήσει το αρχέγονο Σπαρτιάτικο ένστικτο μέσα μου...''Η τάν ή επί τάς'' λοιπόν....Εκστασιασμένος πλέον Βασιλιάς και στρατιώτης γινόμαστε ένα...σαν να χορεύουμε τον Πυρρίχιο χορό ακούγοντας την βοή του πολέμου που ξεκινά μπροστά μας...Μόλις τόλμησε κάποιος ασεβείς να στρίψει πριν απο τον Βασιλιά...
Το μάτι μου γυαλίζει πλέον για τα καλά.Το γκάζι μένει ανοιχτό.... τέρμα....αγνοώντας κάθε λογική και φόβο.Σε κάθε άνοιγμα του γκαζιού ο μπροστινός τροχός θυμάται την διαφήμιση του milko''κοιτάω ψηλά''οι βίαιες σούζες πλέον έχουν γίνει το νέο έμβλημα του Λεωνίδα...Πλέον ο ασεβής Ιάπωνας βρίσκεται ακριβώς μπροστά μου.Περιμένω δύο γύρους πρίν το μοιραίο.Ζυγίζω τα πάντα..εισόδους-εξόδους-γραμμές-φρένα..τα πάντα!!
Μα ο Βασιλιάς έχει άλλη άποψη..Θέλει να τελειώνει γρήγορα..είναι νευρικός και απότομος..πλησιάζουμε στην Κ1...έχει τόση φόρα η Αρχοντιά του και τόσο μένος που θέλει να ρίξει κάτω τον Μαύρο καβαλάρη μπροστά του και να ντριφτάρει κάνοντας σούζα πάνω στην μούρη του...
Το άγχος μου δεν είναι πλέον πώς θα στρίψω(αυτό το κάνει μόνος του ο Άρχοντας Βασιλιάς) αλλά πως θα σταματήσω αυτό το πλιάτσικο.Ευτυχώς η 16άρα τρόμπα της brembo λειτουργεί ως χαλινάρι και τιθασεύει το Θηρίο..Κ2-Κ3-Κ4 το ίδιο βιολί πλέον.Σαν την γάτα με το ποντίκι!!!Πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελά κρυφά για λίγο πίσω από τον καθρέφτη.....
Κ5 είναι τόση η μανία του βασιλιά Λεωνίδα που περνά από της εσωτερική στην Κ5 με πολύ φόρα ..Τίποτα δεν μπορεί να τον σταματήσει είναι τόσο μεγάλο το μίσος του απέναντι στον ασεβή Ιάπωνα που τον υποτάσσει στην Κ5 με τσαμπουκά,χωρίς κανένα οίκτο ή ενδοιασμό,χωρίς φρένο
Όλα δουλεύουν στο κόκκινα....λειτουργούν τα πάντα σαν ένα καλογυμνασμένο Σπαρτιάτικο σώμα σε τεχνικές μάχης,με μόνη παραφωνία εμένα...που έντρομος προσπαθώ να κρατηθώ πάνω στο λυσσασμένο για αίμα Θηρίο..Οι ταλαντώσεις είναι πάρα πολλές πλέον στο πλαίσιο που έχει περάσει ήδη τα όριά του!!Τα μέταλλα και τα πλαστικά αγκομαχούν στριγκλίζοντας πάνω στην καυτή άσφαλτο...Ω...ναι..έπιασε κάτω όλη η δεξιά πλευρά του Βασιλια
Λαβωμένος συνεχίζω να έχω τον καρπό μου αγκυλωμένο στο τέρμα ανοιχτό γκάζι...η βίαιη σούζα δεν αργεί να έρθει ως ένδειξη της δύναμης του Σπαρτιάτη πολέμαρχου..τόσο βίαιη και επιβλητική μπροστά στον αντίπαλο....Τα χρειάστηκα λέμε...........
Το θηρίο μετά τον άθλο του αυτό ηρεμεί και ψάχνει ολόγυρα για νέο αίμα...Κ6-Κ7-Κ8-Κ9 με πολύ φόρα και πολύ ορμή μοιράζει ο Λεωνίδας αστραπές και βροντές ως άλλος Δίας σε στιγμές μέθης από την υπερκατανάλωση αμβροσίας...
Όλοι όσοι βρίσκοντε στο διάβα του κοιτάζουν πίσω τους μόλις νιώσουν την καυτή ανάσα της εξάτμησής Του και μόλις αρχίσει να τρέμει το τιμόνι τους από τους κραδασμούς.Όλοι κάνουν στην άκρη πλέον τρεμάμενοι την οργή Του...Υποτάσσονται στο μεγαλείο του πολέμαρχου Βασιλιά...
Κ5 ξανά με όσα..για φρένο ούτε λόγος...ανύπαρκτο...το σταμπιλιζατέρ αννήμπορο να κάνει την δουλειά του με αφήνει εκτεθημένο να ταλανίζομαι πάνω στην ανύπαρκτη σέλα χορεύοντας καρσιλαμά..και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό..κάνει και σούζα τόσο δυνατα που παρ'ολιγο να κανω διπλο back lift αλα Νουρεγιεφ
Και εκεί που νόμιζα ότι όλα είχαν ηρεμήσει και οτι όλα είχαν τελειώσει με πιάνει ένα ρίγος από την φοβερή νεκρική σιγή που επικρατεί μέσα στην πίστα.Μια σιγή που προμηνύει την ίδια την Νέμεση.... Κάτι φοβερό επρόκειτο να συμβεί...μα ο προστάτης πολέμαρχος και θεός του πολέμου ο ίδιος ο θεός Άρης που με προστατεύει αρνείται πεισματικά να μου πει... Κρύβεται ακόμα και ο ίδιος ... Παγώνει το αίμα μου.. Φοβάμαι!!
Ξαφνικά προβάλει μπροστά μου ένας μαύρος καβαλάρης καβάλα πάνω στο κόκκινο δαιμόνιο που μουγκρίζει με λύσσα απο την δίψα του για αίμα....Το βλέμμα του Άρχοντα αφέντη του ακόμα πιο φρικιαστικό... τύφλα να έχει το μάτι του Άρχοντα των δακτυλιδιών....
Φρίκη και τρόμος μαζί ένα πράμα παντού μέσα μου... Είναι ο ίδιος ο Βασιλιάς Καρκουλινος... Ένας Άρχοντας βασιλιάς απο μια αρχέγονη φατριά ...Μια φατριά με βάρβαρη ιστορία που ειναι γραμμένη με ιδρώτα και καμμένο λάστιχο στις πίστες ανά την Ελλάδα...Ο Ίδιος ο Άρχοντας καρκουλινος μην αντέχοντας την ντροπή..ως άλλος Ξέρξης μπαίνει ο ίδιος στην μάχη για να ξεπλύνει ο ίδιος πλέον την ντροπή των βαρβάρων....
Οι μοίρες ήδη έχουν πάρει την θέση τους στο πεδίο της μάχης... αλλά όλος περιέργος δεν γνωρίζουν και αυτές το τι μέλλει γενέσθαι...Ο Δίας στον ολύμπιο θρόνο του σφίγγει τις γροθιές του απο αγωνία... Φοβάται και αυτός τον Άρχοντα καρκουλινο και το τι μπορεί να κάνει... σκέφτεται οτι μετά την μάχη αυτή ίσως να είναι ο επόμενος ένοικος του ολύμπιου θρόνου του....Ήγγικεν η ώρα ομως....το σύμπαν εχει πάρει την θέση του και όλα είναι έτοιμα για την μάχη που θα γραφτεί με χρυσά γράμματα
Ο Δίας τρεμάμενος δίνει το έναυσμα της μάχης με μια αστραπή που όμοιά της σε λάμψη και βροντή δεν έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα....Η βοή του πολέμου ξεκινά λοιπόν....
Την πρωτοβουλία των κινήσεων παίρνει αμέσως ο Καρκουλινος και το φοβερό του Δαιμόνιο... Είναι τόσο φρικαλέα η όψη του και η μορφή του που παγώνει το αίμα μου.... Κατάγεται από τα βάθη της γης πιο κάτω ακόμα και από αυτά της κολάσεως....Το όνομα του φρικαλέου δαίμονα είναι s1000rr... όνομα που μοιάζει πιο πολύ με γραμμικό κώδικα παρά με επωνυμία... αλλά πιο ξέρει τους νόμους και τις συνήθειες στα έγκατα της γης... μπορεί εκεί να είναι κάτι συνηθισμένο...Το φοβερό αυτό δαιμόνιο λοιπόν σκίζει με τόση λύσσα.. τόση μανία τα μόρια του αέρα.!!!Η βοή του είναι τόσο δυνατή και δαιμονισμένη που ακόμα και ο ίδιος ο Άδης σφράγισε τις πόρτες του κάτω κόσμου από φόβο...
Πέρασαν τρεις γύροι και η κατάσταση είναι ακόμα η ίδια...Ο Βασιλιάς Λεωνίδας κουρασμένος και λαβωμένος από τις προηγούμενες μάχες προσπαθεί να πιάσει το λυσσασμένο κόκκινο δαιμόνιο στην ευθεία αλλά μάταια....δεν έχει ούτε κατά διάνυα τα γκάζια του τετρακύλινδρου δαίμονα στην ευθεία...
Έχει όμως Σπαρτιάτικη ψυχή, γαλουχήθηκε με το δόγμα ''Η τάν ή επί τάς''...με πολύ πείσμα.... καλύτερη τεχνική και πολύ φόρα στα φρένα αντιστέκεται γενναία....Η με εξόδους δυνατές με πολύ γκάζι που βγάζει αστραπές και βροντές αντιστέκεται στον μεθυσμένο από την ιδέα της Νίκης πολέμαρχο και Άρχοντα των βαρβάρων Καρκουλινο
Η λύσσα και η μανία του Λεωνίδα είναι τέτοια που τρέμει ολόκληρος με τέρμα τα γκάζια....Η βοή και ο βρηχησμός του με κάνουν να ανατριχιάζω ακόμα και μόνο που το θυμάμαι.....
Στην ευθεία ταλαιπωρούμαι αφάνταστα..Δεν μπορώ να τον πιάσω.. Αλλά μιλάει η σπαρτιάτικη μετενσαρκωμένη ψυχή του Λεωνίδα...Κ6-Κ8-Κ9 είναι τόση η φόρα που έχω πάρει... φρένο πουθενά... έχω την ευκαιρία να περάσω από πάνω του.... Αλλά ο σπαρτιάτης Βασιλιάς δεν θέλει...Δεν είναι στο αίμα του η ατίμωση..ως γνήσιος σπαρτιάτης τηρεί το ευ αγωνίζεσθαι με το οποίο γαλουχήθηκε... αυτή είναι η προσταγή του και δεν μπορώ να την παρακούσω... Τουλάχιστον μου δίνει την ευκαιρία να επιλέξω εγώ που θα γίνει το μοιραίο....Η ζυγαριά της θεάς Νίκης άλλαξε πολλές φορές ζύγι αλλά τώρα πλέον άρχισε να δείχνει καθαρά τις προθέσεις της...
Πλησιάζουμε την Κ1 με πολλά χλμ..Δεν κλείνω το γκάζι...και ο Λεωνίδας κάνει τόση φασαρία που ο Καρκουλινος με την άκρη των ματιών του πλέον κοιτάζει πίσω του τρεμάμενος την οργή του Σπαρτιάτη Βασιλιά...
Φοβάται πλέον... Κρύος ιδρώτας άρχισε να ποτίζει το μαύρο πετσί που τον προστατεύει από τις επιδέξειες επιθέσεις του τεχνίτη πολέμαρχου από την σπάρτη..οι κινήσεις του γίνονται πλέον αργές και νωχελικές με λίγο νεύρο...σαν λαβωμένο θηρίο που αρνήται να υποταχθεί.. αντιστέκεται αλλά μάταια... ήδη ο φόβος έχει υποτάξει τον νου του στο σπαρτιάτικο μεγαλείο...σε λίγο και το σώμα πλέον... είναι θέμα χρόνου.... έχει ήδη δεχθεί την υποταγή αλλά η ατίμωση που περιμένει με φόβο δεν θα έρθει ποτέ.. παρά μόνο η υποταγή... Αυτό θέλει μόνο ο Λεωνίδας και το απαιτεί τώρα!!!Κ1 λοιπόν και γίνεται το μοιραίο από εσωτερική. Ακόμα ένας υποταγμένος βάρβαρος στην Βασιλική Αρχοντιά Του....
Πλέον δεν υπάρχει αντίπαλος μέσα στην πίστα παρά μόνο το χρονόμετρο... Σταμάτησε στο 1:02:003 και αυτό γιατί απλά σεβάστηκε τα δικά μου όρια τα οποία είχαν τελειώσει... Θέλω δεν θέλω πλέον η ρετσινιά και η γοητεία του απόκληρου πλέον είναι το νέο μου χαρακτηριστικό...
Αυτή είναι η ζωή μου πια! Γιατί κανείς δεν θυμάται τους αθόρυβους, ακριβείς, άμεμπτους,και ατσαλάκωτους χαρακτήρες.Και όλοι όσοι τόλμησαν να πλησιάσουν τον Άρχοντα Βασιλιά πλέον θα τον θυμούνται με το μικρό του όνομα''Λεωνίδας"Ο Άρχοντας των Μεγάρων....
Ο Μαγειρος
[size=200:29gvu26k]ΚΑΛΑ ΛΑΣΤΙΧΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΛΑΣΤΙΧΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ
