Αλλαγή ρουλεμάν λαιμού ¶
Από: Polymhxanos στις 14/06/2010 8:54 μμ.
Κάποια στιγμή αρχίζουν τα συμπτώματα. Η μοτοσυκλέτα δεν στρίβει όπως έστριβε, αντιστέκεται να πάρει κλίση γενικώς ή αντιστέκεται μέχρι ενός σημείου και ξαφνικά δίνει μια και ξαπλώνει ξαφνικά.
Ειδικά σε εσάκια και σβέλτες αλλαγές κλίσης από την μια μεριά στην άλλη, το φαινόμενο γίνεται ακόμα πιο έντονο. Ακόμα και στην ευθεία όμως, μπορούμε να νοιώσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με το μπροστινό σύστημα, και καταλήγουμε ωσάν θηριοδαμαστές να ''παλεύουμε'' με το τιμόνι.
Μην ψάχνετε άλλα πράγματα, έχετε χαλασμένα ρουλεμάν, να τα χαίρεστε. lol!
Γιατί χαλάνε τα ρουλεμάν; Για πολλούς λόγους. Καταρχήν είναι ένα εξάρτημα που δέχεται τεράστιες δυνάμεις, εκατοντάδες κιλά βάρους σε περιοχή λίγων χιλιοστών. Παρόλο που είναι από πολύ σκληρό ατσάλι με ειδικές επεξεργασίες, και πάλι κάποια στιγμή χαλάνε.
Επίσης τα στοιχεία της φύσης και κυρίως το νερό, σταδιακά εισχωρούν και οξυδώνουν το ατσάλι, με αποτέλεσμα το τέλος των ρουλεμάν.
Επιπλέον, απότομες προσγειώσεις από σούζες, φιλότιμες προσπάθεις να μάθουμε rolling endo, κακοί δρόμοι κ.ο.κ. συντελούν στην φθορά τους.
Πως συμπεριφέρεται το τιμόνι με χαλασμένα ρουλεμάν;
Στηρίζουμε την μοτοσυκλέτα έτσι ώστε ο μπροστινός τροχός να πατάει στον αέρα. Στο συγκεκριμένο βίντεο έχει αφαιρεθεί κιόλλας. Και τότε παρατηρούμε αυτό:
[youtube:tcoyew08]http://www.youtube.com/v/Bk7NQsTv6rw[/youtube:tcoyew08]
http://www.youtube.com/v/Bk7NQsTv6rw
Σε πολύ προχωρημένη φθορά το σκάλωμα και οι ανοχές του τιμονιού γίνονται αισθητές ακόμα και εν κινήσει, ακόμα και με το αυτί.
Διαδικασία αλλαγής ρουλεμάν
Το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα βρούμε τα ανταλλακτικά ρουλεμάν ετοιμοπαράδοτα, οπότε η μοτοσυκλέτα θα μείνει λυμένη για μέρες. Φροντίζουμε το λοιπόν να την λύσουμε κάπου που δεν θα αποτελεί εμπόδιο.
Επίσης ο χώρος των εργασιών πρέπει να είναι καθαρός και με ομοιόμορφο δάπεδο. Αυτό για λόγους πρακτικούς. Αν για παράδειγμα μας πέσει μια βίδα κάτω, και το δάπεδο είναι γεμάτο φύλλα, δύσκολα θα βρούμε την βίδα. Αν όμως ο χώρος είναι καθαρός, τέτοιο πρόβλημα δεν θα υπάρξει.
Επίσης φροντίζουμε ότι βίδα ή άλλο εξάρτημα λύνουμε, να το βάζουμε πρόχειρα στην θέση του. Την ώρα που το βγάζουμε, μας φαίνεται ότι θα το θυμηθούμε που πάει, όμως αν αργήσει το δέσιμο, θα ανακαλύψουμε ΑΡΓΑ ότι δεν θυμόμαστε πως δένει το ... παζλ.
Γενικότερα λύνουμε προσέχοντας ΠΡΩΤΑ την ασφαλειά μας ΚΑΙ ΜΕΤΑ την ασφάλεια της μοτοσυκλέτας. Η κοινή λογικά χρειάζεται, όπως σε όλα τα πράγματα, όσοι ΔΕΝ την έχουμε, ε υπάρχουν και οι μηχανικοί.
Πρώτα λοιπόν λύνουμε τις βίδες του φτερού και το αφαιρούμε. Προσέξτε ότι έχω ξαναβάλει μετά τις βίδες στο πηρούνι ακριβώς για να μην χαθούν αργότερα.
Σειρά έχει η στήριξη της μοτό. Χρησιμοποιούμε ένα μηχανικό γρύλο ή κάποιου είδους τάκο. Τους υδραυλικούς γρύλους τους χρησιμοποιούμε ΜΟΝΟ για σύντομη στήριξη, και όχι για να στηρίξουμε κάτι μέρες ολόκληρες, διότι...ξεφουσκώνουν. Γρύλος-ξεγρύλος, στηρίζουμε και με στήριγμα ΕΦΕΔΡΕΙΑΣ, αν τυχόν φύγει ο γρύλος ή το κύριο στήριγμα, να υπάρχει ένα δεύτερο που θα στηρίξει την μοτοσυκλέτα και δεν θα σκάσει κάτω.
Εδώ στηρίζω στον λαιμό της εξάτμισης που έχει την απαιτούμενη αντοχή να αντέξει το βάρος της μοτοσυκλέτας. Διακρίνεται το ... τούβλο σε ρόλο τάκου εφεδρείας.
Προσοχή χρειάζεται έτσι ώστε η μοτοσυκλέτα να πατάει με βάρος προς τα πίσω. Αν ισορροπεί, υπάρχει πιθανότητα με λίγη δύναμη να γείρει μπροστά, πράγμα που ΔΕΝ θέλουμε.
Λύνουμε και αφαιρούμε τις δαγκάνες. Συνήθως τις αφήνουμε να κρέμονται από τα σωληνάκια τους, αλλά φροντίζουμε να μην γδέρνουν πλαστικά έτσι όπως κρέμονται. Αν υπάρχει θέμα, τις δένουμε με σκοινάκι κάπου αλλού.
Στην συνέχεια λύνουμε τις βίδες τους άξονα, και αφού λυθούν όλες, τραβάμε έξω τον άξονα και ο τροχός αφαιρείται.
Φροντίζουμε να μην χάσουμε αποστάτες ή άλλα εξαρτήματα του τροχού, βοηθάει αν δέσουμε τον άξονα στον τροχό με το παξιμάδι του.
Από εδώ και στο εξής φροντίζουμε να μην στηρίξουμε μεγάλο βάρος ή να ασκήσουμε μεγάλη δύναμη στην μηχανή, για ευνόητους λόγους. Σε κάθε στιγμή έχουμε το νού μας να την κάνουμε αν χρειαστεί. Η μοτοσυκλέτα ειναι βαριά και αν σκάσει πάνω μας για κάποιο λόγο, μπορεί να προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό.
Στην σημείο αυτό, αν έχουμε σκοπό επί τη ευκαιρία να αλλάξουμε λάδια στην ανάρτηση, χαλαρώνουμε ΤΩΡΑ τις τάπες των πηρουνιών. Αυτό γιατί, αν το πηρούνι το έχουμε στα χέρια μας, δεν θα έχουμε σταθερή στήριξη για να ξεσφίξουμε την τάπα.
Ομοίως χαλαρώνουμε και το κεντρικό παξιμάδι της πάνω πλάκας.
Στην συνέχεια χαλαρώνουμε-λύνουμε τις βίδες που κρατούν τα πηρούνια, δλδ τις βίδες της κάτω πλάκας, της πάνω πλάκας και των clipons. Συν ότι άλλο συγκρατεί τα πηρούνια, π.χ. σφικτήρες καλωδίων, στηρίγματα σωληνακιών κ.ο.κ.
Έχουμε το νου μας, διότι μόλις λυθεί και η τελευταία βίδα, το πηρούνι θα κάνει μια ΠΛΑΦ και θα πέσει κάτω. Φροντίζουμε να το κρατάμε μόλις λύνουμε και την τελευταία βίδα, μην πέσει και κάνει χτύπημα. Αν πάλι δεν πέφτει μόνο με το βάρος του, το βοηθάμε να βγει κουνώντας το.
Αφού βγουν τα πηρούνια τα clipons θα κρέμονται από τα καλωδιά τους. Φροντίζουμε με ένα παχύ πανί, να ΜΗΝ γρατζουνάνε ότι επιφάνεια πλαστικών ακουμπάνε.
Αφαιρούμε το κεντρικό παξιμάδι της πάνω πλάκας και στην συνέχεια την ίδια την πάνω πλάκα. Αν δεν βγαίνει εύκολα την βοηθάμε ταρακουνώντας την λιγάκι. Αφού βγει η πάνω πλάκα αντικρύζουμε τα παξιμάδια του λαιμού. Αυτά είναι δύο, και σφίγγει το ένα κόντρα στο άλλο. Ανάμεσα τους βρήσκεται μια μεταλική ασφάλεια, τα μεταλικά ποδαράκια της οποίας λυγίζουμε για να λυθούν.
Λύνουμε τα παξιμάδια αρχικά το πάνω, και μετά το κάτω. Αρχικά ξεσφίγγουμε με το ειδικό γαντζόκλειδο. Αν δεν έχουμε, πέρνουμε σφυράκι και μακρύ κατσαβίδι ίσιο με πλατιά μύτη. Με προσεκτικά χτυπήματα στις ''επάλξεις'' των παξιμαδιών, και το παξιμάδι θα ξεσφίξει και γρατζουνιά στο παξιμάδι ΔΕΝ θα κάνουμε. Και να κάνουμε όμως λίγο, θα ζήσουμε και μετά από αυτό.
Βγάζουμε το πάνω παξιμάδι, μετά την ασφάλεια και μετά το κάτω παξιμάδι. ΠΡΟΣΟΧΗ, βγάζοντας και το κάτω παξιμάδι, η κάτω πλάκα θα φύγει κάτω. Προσέξουμε και πάλι να μην πέσει και γρατζουνιστεί.
Κάτω από το κάτω παξιμάδι, είναι η πάνω τσιμούχα (δουλειά της να κρατάει τα νερά και την βρωμιά μακριά από τα ρουλεμάν) και από κάτω είναι τα εξαρτήματα τα ιδια των ρουλεμάν.
Εδώ σε παράταξη, διακρίνεται το κάθε εξάρτημα.
Στο σημείο αυτό, έχουν μείνει τα ''ποτήρια'' των ρουλεμάν μέσα στο λαιμό, καθώς επίσης και το μέσα ποτήρι του κάτω ρουλεμάν στην κάτω πλάκα, μαζί με την κάτω τσιμούχα.
Τα ποτήρια μέσα στον λαιμό, τα βγάζουμε ΜΕ ΠΟΛΥ ΥΠΟΜΟΝΗ, το ξανατονίζω ΜΕ ΠΟΛΥ ΥΠΟΜΟΝΗ, χρησιμοποιώντας ένα μακρύ ίσιο κατσαβίδι και ένα σφυρί. Στηρίζουμε το κατσαβίδι έτσι ώστε να χτυπάει το ποτήρι του ρουλεμάν να πεταχτεί έξω και χτυπάμε με το σφυρί. Ακολούθως στηρίζουμε από την άλλη μεριά του ποτηριού και ξαναχτυπάμε.
Χτυπώντας ΕΝΑΛΛΑΞ και τις δύο μεριές, ΚΑΠΟΙΑ στιγμή το ποτήρι θα βγει. Αν ξεχαστούμε και το χτυπήσουμε πολύ από την μια μεριά, το ποτήρι θα πάρει κλίση μέσα στον λαιμό, και μετά δεν θα βγαίνει με τίποτα. Αφού βγει το κάτω, βγάζουμε ανάλογα το πάνω.
Η διαδικασία περιγράφεται στο σχήμα:
Για λόγους καλύτερης φωτογράφισης, εδώ χρησιμοποιώ ενδεικτικά ένα λαιμό από κομένο (από τρακάρισμα) πλαίσιο. Με τον ίδιο τρόπο όμως βγήκαν και τα ποτήρια στο πραγματικό θέμα.
Εδώ διακρίνεται το πάνω ποτήρι μέσα στον λαιμό. Αυτό είναι που πρέπει να βγει.
Χρησιμοποιούμε αρκετά μακρύ ίσιο κατσαβίδι ή κατασκευάζουμε ανάλογο εργαλείο.
Εδώ φαίνεται πως πρέπει να χτυπήσουμε το ποτήρι για να βγει από την θέση του. Προσέξτε ότι ο λαιμός έχει ''εγκοπή'' στο χυτό του, έτσι ώστε να μας δίνει στόχο για να βρει η μύτη του κατσαβιδιού το ποτήρι. Ο λαιμός έχει δύο τέτοιες εγκοπές και χτυπάμε εναλλάξ στην μια και στην άλλη μέχρι να βγει το ποτήρι.
Εδώ ο λαιμός της μοτό αφού βγήκαν τα ποτήρια των ρουλεμάν και έγινε και ένα καθαρισματάκι φυσικά.
Με την ίδια λογική βγάζουμε και το εσωτερικό ποτήρι, από την κάτω πλάκα και τον άξονα του σταυρού. Στηρίζουμε τον σταυρό να πατάει ΑΝΑΠΟΔΑ σε μαλακό ξύλο (για να μην χαλάσουμε κανά σπείρωμα) και χτυπάμε ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΝΑΛΛΑΞ ώστε να βγει από την κολώνα του λαιμού το ποτήρι. Στην διαδικασία ΔΥΣΤΥΧΩΣ θα καταστραφεί η κάτω τσιμούχα, αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα, φτηνή είναι.
Στο σημείο αυτό έχουμε τα ρουλεμάν κομπλέ και την τσιμούχα στα χέρια μας. Πεταγόμαστε στην αγορά και αγοράζουμε καινούρια. Σϊγουρα θα βρούμε στον αντιπρόσωπο της μάρκας, αλλά συχνά μπορεί να βρούμε και σε εξειδικευμένα καταστήματα με ρουλεμάν, αρκεί να διαβάζονται οι κωδικοί των ρουλεμάν.
Στην περίπτωση του αντιπρόσωπου, αν είμαστε γάτοι και ξέρουμε τα part numbers των ρουλεμάν, πάμε με αυτά στον αντιπρόσωπο, διαφορετικά σημειώνουμε και παίρνουμε μαζί μας τον αριθμό πλαισίου της μοτό.
Χωρίς αυτά και με περιγραφές τύπου ''ναι ναι είμαι σίγουρος αυτό πρέπει να φοράει'', είναι σχεδόν βέβαιο θα καταλήξετε με λάθος ρουλεμάν.
Ακόμη όμως και με αυτά, παίρνουμε μαζί μας το δείγμα του παλιού ρουλεμάν. Εδώ αφού καθαρίστηκε από τα γράσσα και τις σκουριές, διακρίνονται οι φθορές στα μέταλα και των ποτηριών και στις μπίλιες (αριστερά)
Αφού προμηθευτούμε τα ανταλλακτικά, έχει έρθει η ώρα της αντίστροφης διαδικασίας. Να τοποθετηθούν.
Αρχικά τοποθετούμε το ποτήρι του ΠΑΝΩ ρουλεμάν. Τα καινούρια ρουλεμάν δεν θέλουμε ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να τα χτυπήσουμε και να τους κάνουμε ζημιά. Για τον σκοπό αυτό υπάρχουν δύο λύσεις:
Χτύπημα με ξύλινο στέλεχος, και πάντα στην άκρη του ποτηριού, ΠΟΤΕ στην επιφάνεια που ακουμπούν οι μπίλιες. Και εννοείται χτύπημα εναλλάξ από όλες τις μεριές για να μην μπει λοξά το ποτήρι.
Ή
χτύπημα με τα εξαρτήματα από τα ΠΑΛΙΑ ρουλεμάν (μπίλιες-μέσα ποτήρι) και πάντα σιγά σιγά ΜΕ ΠΟΛΥ ΥΠΟΜΟΝΗ και πάντα εναλλαξ.
Κάποια στιγμή το ποτήρι θα φτάσει το τέρμα της φωλιάς του.
Στην συνέχεια και πάντα χρησιμοποιώντας ΠΟΛΥ ΥΠΟΜΟΝΗ, ξύλινο στέλεχος ή τα παλιά εξαρτήματα των παλιών ρουλεμάν, τοποθετούμε το μέσα ποτήρι του κάτω ρουλεμάν στον σταυρό. ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν ξεχνάμε να βάλουμε την καινούρια τσιμούχα πριν το ποτήρι. ΚΟΛΠΟ: Βάζουμε τον σταυρό στην κατάψυξη του ψυγείου από το προηγούμενο βράδυ. Η συστολή του μετάλου θα κάνει τα πράγματα πολύ ευκολότερα.
Αν ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, και επειδή αυτό το στάδιο ΠΡΑΓΜΑΤΙ θέλει μια κάποια τέχνη, τόσο στο βγάλσιμο όσο και στο βάλσιμο του μέσα ποτηρίου στον σταυρό, καταφεύγουμε στην βοήθεια ενός επαγγελματία. Πέρνουμε τον σταυρό και του τον πάμε να βάλει-βγάλει αυτός το ποτήρι.
Αφού φορεθεί και το μέσα ποτήρι, σειρά έχει το ποτήρι του λαιμού στο κάτω ρουλεμάν. Στο σημείο αυτό πολύτιμη βοήθεια μπορεί να μας δώσει ένα πρόχειρο εργαλείο που μπορούμε να φτιάξουμε όπως στο σχήμα:
Στον ρόλο του εργαλείου μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ. Φοράμε τις μπίλιες, τα ποτήρια και γενικώς όλα τα εξαρτήματα σαν να ήταν στην τελική τους θέση, και πάνω βάζουμε και σφίγγουμε το παξιμάδι του λαιμού.
Ακολούθως με σφυράκι και ΞΥΛΙΝΟ στέλεχος χτυπάμε από κάτω προς τα πάνω τον σταυρό να σπρώξει προς τα πάνω. Μετά από κάθε χτύπημα σφίγγουμε εκ νέου το παξιμάδι πάνω. Πολύ εύκολα, σύντομα και το ποτήρι του κάτω ρουλεμάν θα είναι στην θέση του.
Με τα ποτήρια φορεμένα μέσα στον λαιμό, και στον σταυρό, καθαρίζουμε, γρασσάρουμε με γράσσο για ρουλεμάν (βάζουμε μπόλικο-δεν κάνουμε τσιγγουνιές), βάζουμε μπόλικο και στις επιφάνεις των ποτηριών και στους μπιλιοφόρους με τις μπίλιες, να γίνει πασάλλειμα γενικά παντού.
Τα δύσκολα τέλος, από εδώ και πέρα , προχωράμε αντίστροφα από το λύσιμο. Τοποθετούμε τον σταυρό, την πάνω τσιμούχα, και από πάνω της, το κάτω παξιμάδι του λαιμού. Σφίγγουμε μέχρι να νοιώσουμε ότι έσφιξε αρκετά, έτσι ώστε να μην έχρι τζόγο το σ΄συτημα αλλά και να κινείται ελεύθερα το σύστημα διεύθυνσης δεξιά-αριστερά.
Βάζουμε την ασφάλεια, και από πάνω της, το πάνω παξιμάδι, το οποίο επίσης σφιγγουμε ΚΟΝΤΡΑ στο αποκάτω παξιμάδι. Στο στάδιο αυτό ΔΕΝ στραβώνουμε ακόμα τα ποδαράκια της ασφάλειας. Υπάρχει λόγος.
Τοποθετούμε την πάνω πλάκα, το πατάμε να παει στην θέση του και δένουμε τις βίδες των καλαμιών και σε αυτό. Σφίγγουμε και τα clipons.
Τελευταίο το παξιμάδι της πάνω πλάκας.
Τοποθετούμε τροχό και φρένα και κατεβάζουμε από τον γρύλο. Στο σημείο αυτό, ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΑ HONDA προσέχουμε μια λεπτομέροια του δεσίματος του τροχού, που παρατηρώ ακόμα και επαγγελματίες να δένουν λάθος.
Βάζουμε τον τροχό και σπρώχνουμε τον άξονα μέχρι η διαγραμιση στον άξονα να φτάσει ακριβώς στην άκρη της μπότας στο πηρούνι. Τότε σφίγγουμε τις βίδες της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ μπότας ΚΑΙ ΜΟΝΟ.
Μετά πάμε από την αλλη μεριά και σφίγγουμε την πλαινή βίδα-παξιμάδι, να φέρει κοντά το δεξιά με το αριστερά.
Και ΜΕΤΑ από αυτό σφίγγουμε τις δύο βίδες της δεξιάς μπότας. Βάζουμε τις δαγκάνες, κατεβάζουμε από το γρύλο και βάζουμε και το φτερό. Μεγειά!
Έτοιμο; Όχι ακριβώς. Μετά από 200-400 χιλιόμετρα, τα ρουλεμάν με το βάρος και τις δυνάμεις της μοτοσυκλέτας θα πατήσουν πλήρως στις τελικές τους θέσεις. ΤΟΤΕ θα χρειαστεί εκ νέου σφίξιμο στα παξιμάδια του λαιμού. Βγάζουμε λοιπόν και πάλι την πάνω πλάκα, και σφίγγουμε λίγο ακόμα τα παξιμάδια από κάτω της. ΤΩΡΑ στραβώνουμε τα ποδαράκια της ασφάλειας. Κλείνουμε και τώρα πια έτοιμο.
Η διαφορά της συμπεριφοράς της μοτοσυκλέτας, θα φανεί από τα πρώτα μέτρα, ακόμα περισσότερο δε σε σβέλτη βόλτα. Από μουλάρι απείθαρχο που ούτε στην ευθεία δεν πήγαινε καλά, και πάλευες με το τιμόνι, θα μεταμορφωθεί σε αέρινη και ξυράφι συμπεριφορά το μπροστινό σύστημα, και όλα αυτά για ένα κόστος της τάξεως των 50-60 ευρώ.
Ειδικά σε εσάκια και σβέλτες αλλαγές κλίσης από την μια μεριά στην άλλη, το φαινόμενο γίνεται ακόμα πιο έντονο. Ακόμα και στην ευθεία όμως, μπορούμε να νοιώσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με το μπροστινό σύστημα, και καταλήγουμε ωσάν θηριοδαμαστές να ''παλεύουμε'' με το τιμόνι.
Μην ψάχνετε άλλα πράγματα, έχετε χαλασμένα ρουλεμάν, να τα χαίρεστε. lol!
Γιατί χαλάνε τα ρουλεμάν; Για πολλούς λόγους. Καταρχήν είναι ένα εξάρτημα που δέχεται τεράστιες δυνάμεις, εκατοντάδες κιλά βάρους σε περιοχή λίγων χιλιοστών. Παρόλο που είναι από πολύ σκληρό ατσάλι με ειδικές επεξεργασίες, και πάλι κάποια στιγμή χαλάνε.
Επίσης τα στοιχεία της φύσης και κυρίως το νερό, σταδιακά εισχωρούν και οξυδώνουν το ατσάλι, με αποτέλεσμα το τέλος των ρουλεμάν.
Επιπλέον, απότομες προσγειώσεις από σούζες, φιλότιμες προσπάθεις να μάθουμε rolling endo, κακοί δρόμοι κ.ο.κ. συντελούν στην φθορά τους.
Πως συμπεριφέρεται το τιμόνι με χαλασμένα ρουλεμάν;
Στηρίζουμε την μοτοσυκλέτα έτσι ώστε ο μπροστινός τροχός να πατάει στον αέρα. Στο συγκεκριμένο βίντεο έχει αφαιρεθεί κιόλλας. Και τότε παρατηρούμε αυτό:
[youtube:tcoyew08]http://www.youtube.com/v/Bk7NQsTv6rw[/youtube:tcoyew08]
http://www.youtube.com/v/Bk7NQsTv6rw
Σε πολύ προχωρημένη φθορά το σκάλωμα και οι ανοχές του τιμονιού γίνονται αισθητές ακόμα και εν κινήσει, ακόμα και με το αυτί.
Διαδικασία αλλαγής ρουλεμάν
Το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα βρούμε τα ανταλλακτικά ρουλεμάν ετοιμοπαράδοτα, οπότε η μοτοσυκλέτα θα μείνει λυμένη για μέρες. Φροντίζουμε το λοιπόν να την λύσουμε κάπου που δεν θα αποτελεί εμπόδιο.
Επίσης ο χώρος των εργασιών πρέπει να είναι καθαρός και με ομοιόμορφο δάπεδο. Αυτό για λόγους πρακτικούς. Αν για παράδειγμα μας πέσει μια βίδα κάτω, και το δάπεδο είναι γεμάτο φύλλα, δύσκολα θα βρούμε την βίδα. Αν όμως ο χώρος είναι καθαρός, τέτοιο πρόβλημα δεν θα υπάρξει.
Επίσης φροντίζουμε ότι βίδα ή άλλο εξάρτημα λύνουμε, να το βάζουμε πρόχειρα στην θέση του. Την ώρα που το βγάζουμε, μας φαίνεται ότι θα το θυμηθούμε που πάει, όμως αν αργήσει το δέσιμο, θα ανακαλύψουμε ΑΡΓΑ ότι δεν θυμόμαστε πως δένει το ... παζλ.
Γενικότερα λύνουμε προσέχοντας ΠΡΩΤΑ την ασφαλειά μας ΚΑΙ ΜΕΤΑ την ασφάλεια της μοτοσυκλέτας. Η κοινή λογικά χρειάζεται, όπως σε όλα τα πράγματα, όσοι ΔΕΝ την έχουμε, ε υπάρχουν και οι μηχανικοί.
Πρώτα λοιπόν λύνουμε τις βίδες του φτερού και το αφαιρούμε. Προσέξτε ότι έχω ξαναβάλει μετά τις βίδες στο πηρούνι ακριβώς για να μην χαθούν αργότερα.
Σειρά έχει η στήριξη της μοτό. Χρησιμοποιούμε ένα μηχανικό γρύλο ή κάποιου είδους τάκο. Τους υδραυλικούς γρύλους τους χρησιμοποιούμε ΜΟΝΟ για σύντομη στήριξη, και όχι για να στηρίξουμε κάτι μέρες ολόκληρες, διότι...ξεφουσκώνουν. Γρύλος-ξεγρύλος, στηρίζουμε και με στήριγμα ΕΦΕΔΡΕΙΑΣ, αν τυχόν φύγει ο γρύλος ή το κύριο στήριγμα, να υπάρχει ένα δεύτερο που θα στηρίξει την μοτοσυκλέτα και δεν θα σκάσει κάτω.
Εδώ στηρίζω στον λαιμό της εξάτμισης που έχει την απαιτούμενη αντοχή να αντέξει το βάρος της μοτοσυκλέτας. Διακρίνεται το ... τούβλο σε ρόλο τάκου εφεδρείας.
Προσοχή χρειάζεται έτσι ώστε η μοτοσυκλέτα να πατάει με βάρος προς τα πίσω. Αν ισορροπεί, υπάρχει πιθανότητα με λίγη δύναμη να γείρει μπροστά, πράγμα που ΔΕΝ θέλουμε.
Λύνουμε και αφαιρούμε τις δαγκάνες. Συνήθως τις αφήνουμε να κρέμονται από τα σωληνάκια τους, αλλά φροντίζουμε να μην γδέρνουν πλαστικά έτσι όπως κρέμονται. Αν υπάρχει θέμα, τις δένουμε με σκοινάκι κάπου αλλού.
Στην συνέχεια λύνουμε τις βίδες τους άξονα, και αφού λυθούν όλες, τραβάμε έξω τον άξονα και ο τροχός αφαιρείται.
Φροντίζουμε να μην χάσουμε αποστάτες ή άλλα εξαρτήματα του τροχού, βοηθάει αν δέσουμε τον άξονα στον τροχό με το παξιμάδι του.
Από εδώ και στο εξής φροντίζουμε να μην στηρίξουμε μεγάλο βάρος ή να ασκήσουμε μεγάλη δύναμη στην μηχανή, για ευνόητους λόγους. Σε κάθε στιγμή έχουμε το νού μας να την κάνουμε αν χρειαστεί. Η μοτοσυκλέτα ειναι βαριά και αν σκάσει πάνω μας για κάποιο λόγο, μπορεί να προκαλέσει σοβαρό τραυματισμό.
Στην σημείο αυτό, αν έχουμε σκοπό επί τη ευκαιρία να αλλάξουμε λάδια στην ανάρτηση, χαλαρώνουμε ΤΩΡΑ τις τάπες των πηρουνιών. Αυτό γιατί, αν το πηρούνι το έχουμε στα χέρια μας, δεν θα έχουμε σταθερή στήριξη για να ξεσφίξουμε την τάπα.
Ομοίως χαλαρώνουμε και το κεντρικό παξιμάδι της πάνω πλάκας.
Στην συνέχεια χαλαρώνουμε-λύνουμε τις βίδες που κρατούν τα πηρούνια, δλδ τις βίδες της κάτω πλάκας, της πάνω πλάκας και των clipons. Συν ότι άλλο συγκρατεί τα πηρούνια, π.χ. σφικτήρες καλωδίων, στηρίγματα σωληνακιών κ.ο.κ.
Έχουμε το νου μας, διότι μόλις λυθεί και η τελευταία βίδα, το πηρούνι θα κάνει μια ΠΛΑΦ και θα πέσει κάτω. Φροντίζουμε να το κρατάμε μόλις λύνουμε και την τελευταία βίδα, μην πέσει και κάνει χτύπημα. Αν πάλι δεν πέφτει μόνο με το βάρος του, το βοηθάμε να βγει κουνώντας το.
Αφού βγουν τα πηρούνια τα clipons θα κρέμονται από τα καλωδιά τους. Φροντίζουμε με ένα παχύ πανί, να ΜΗΝ γρατζουνάνε ότι επιφάνεια πλαστικών ακουμπάνε.
Αφαιρούμε το κεντρικό παξιμάδι της πάνω πλάκας και στην συνέχεια την ίδια την πάνω πλάκα. Αν δεν βγαίνει εύκολα την βοηθάμε ταρακουνώντας την λιγάκι. Αφού βγει η πάνω πλάκα αντικρύζουμε τα παξιμάδια του λαιμού. Αυτά είναι δύο, και σφίγγει το ένα κόντρα στο άλλο. Ανάμεσα τους βρήσκεται μια μεταλική ασφάλεια, τα μεταλικά ποδαράκια της οποίας λυγίζουμε για να λυθούν.
Λύνουμε τα παξιμάδια αρχικά το πάνω, και μετά το κάτω. Αρχικά ξεσφίγγουμε με το ειδικό γαντζόκλειδο. Αν δεν έχουμε, πέρνουμε σφυράκι και μακρύ κατσαβίδι ίσιο με πλατιά μύτη. Με προσεκτικά χτυπήματα στις ''επάλξεις'' των παξιμαδιών, και το παξιμάδι θα ξεσφίξει και γρατζουνιά στο παξιμάδι ΔΕΝ θα κάνουμε. Και να κάνουμε όμως λίγο, θα ζήσουμε και μετά από αυτό.
Βγάζουμε το πάνω παξιμάδι, μετά την ασφάλεια και μετά το κάτω παξιμάδι. ΠΡΟΣΟΧΗ, βγάζοντας και το κάτω παξιμάδι, η κάτω πλάκα θα φύγει κάτω. Προσέξουμε και πάλι να μην πέσει και γρατζουνιστεί.
Κάτω από το κάτω παξιμάδι, είναι η πάνω τσιμούχα (δουλειά της να κρατάει τα νερά και την βρωμιά μακριά από τα ρουλεμάν) και από κάτω είναι τα εξαρτήματα τα ιδια των ρουλεμάν.
Εδώ σε παράταξη, διακρίνεται το κάθε εξάρτημα.
Στο σημείο αυτό, έχουν μείνει τα ''ποτήρια'' των ρουλεμάν μέσα στο λαιμό, καθώς επίσης και το μέσα ποτήρι του κάτω ρουλεμάν στην κάτω πλάκα, μαζί με την κάτω τσιμούχα.
Τα ποτήρια μέσα στον λαιμό, τα βγάζουμε ΜΕ ΠΟΛΥ ΥΠΟΜΟΝΗ, το ξανατονίζω ΜΕ ΠΟΛΥ ΥΠΟΜΟΝΗ, χρησιμοποιώντας ένα μακρύ ίσιο κατσαβίδι και ένα σφυρί. Στηρίζουμε το κατσαβίδι έτσι ώστε να χτυπάει το ποτήρι του ρουλεμάν να πεταχτεί έξω και χτυπάμε με το σφυρί. Ακολούθως στηρίζουμε από την άλλη μεριά του ποτηριού και ξαναχτυπάμε.
Χτυπώντας ΕΝΑΛΛΑΞ και τις δύο μεριές, ΚΑΠΟΙΑ στιγμή το ποτήρι θα βγει. Αν ξεχαστούμε και το χτυπήσουμε πολύ από την μια μεριά, το ποτήρι θα πάρει κλίση μέσα στον λαιμό, και μετά δεν θα βγαίνει με τίποτα. Αφού βγει το κάτω, βγάζουμε ανάλογα το πάνω.
Η διαδικασία περιγράφεται στο σχήμα:
Για λόγους καλύτερης φωτογράφισης, εδώ χρησιμοποιώ ενδεικτικά ένα λαιμό από κομένο (από τρακάρισμα) πλαίσιο. Με τον ίδιο τρόπο όμως βγήκαν και τα ποτήρια στο πραγματικό θέμα.
Εδώ διακρίνεται το πάνω ποτήρι μέσα στον λαιμό. Αυτό είναι που πρέπει να βγει.
Χρησιμοποιούμε αρκετά μακρύ ίσιο κατσαβίδι ή κατασκευάζουμε ανάλογο εργαλείο.
Εδώ φαίνεται πως πρέπει να χτυπήσουμε το ποτήρι για να βγει από την θέση του. Προσέξτε ότι ο λαιμός έχει ''εγκοπή'' στο χυτό του, έτσι ώστε να μας δίνει στόχο για να βρει η μύτη του κατσαβιδιού το ποτήρι. Ο λαιμός έχει δύο τέτοιες εγκοπές και χτυπάμε εναλλάξ στην μια και στην άλλη μέχρι να βγει το ποτήρι.
Εδώ ο λαιμός της μοτό αφού βγήκαν τα ποτήρια των ρουλεμάν και έγινε και ένα καθαρισματάκι φυσικά.
Με την ίδια λογική βγάζουμε και το εσωτερικό ποτήρι, από την κάτω πλάκα και τον άξονα του σταυρού. Στηρίζουμε τον σταυρό να πατάει ΑΝΑΠΟΔΑ σε μαλακό ξύλο (για να μην χαλάσουμε κανά σπείρωμα) και χτυπάμε ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΝΑΛΛΑΞ ώστε να βγει από την κολώνα του λαιμού το ποτήρι. Στην διαδικασία ΔΥΣΤΥΧΩΣ θα καταστραφεί η κάτω τσιμούχα, αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα, φτηνή είναι.
Στο σημείο αυτό έχουμε τα ρουλεμάν κομπλέ και την τσιμούχα στα χέρια μας. Πεταγόμαστε στην αγορά και αγοράζουμε καινούρια. Σϊγουρα θα βρούμε στον αντιπρόσωπο της μάρκας, αλλά συχνά μπορεί να βρούμε και σε εξειδικευμένα καταστήματα με ρουλεμάν, αρκεί να διαβάζονται οι κωδικοί των ρουλεμάν.
Στην περίπτωση του αντιπρόσωπου, αν είμαστε γάτοι και ξέρουμε τα part numbers των ρουλεμάν, πάμε με αυτά στον αντιπρόσωπο, διαφορετικά σημειώνουμε και παίρνουμε μαζί μας τον αριθμό πλαισίου της μοτό.
Χωρίς αυτά και με περιγραφές τύπου ''ναι ναι είμαι σίγουρος αυτό πρέπει να φοράει'', είναι σχεδόν βέβαιο θα καταλήξετε με λάθος ρουλεμάν.
Ακόμη όμως και με αυτά, παίρνουμε μαζί μας το δείγμα του παλιού ρουλεμάν. Εδώ αφού καθαρίστηκε από τα γράσσα και τις σκουριές, διακρίνονται οι φθορές στα μέταλα και των ποτηριών και στις μπίλιες (αριστερά)
Αφού προμηθευτούμε τα ανταλλακτικά, έχει έρθει η ώρα της αντίστροφης διαδικασίας. Να τοποθετηθούν.
Αρχικά τοποθετούμε το ποτήρι του ΠΑΝΩ ρουλεμάν. Τα καινούρια ρουλεμάν δεν θέλουμε ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να τα χτυπήσουμε και να τους κάνουμε ζημιά. Για τον σκοπό αυτό υπάρχουν δύο λύσεις:
Χτύπημα με ξύλινο στέλεχος, και πάντα στην άκρη του ποτηριού, ΠΟΤΕ στην επιφάνεια που ακουμπούν οι μπίλιες. Και εννοείται χτύπημα εναλλάξ από όλες τις μεριές για να μην μπει λοξά το ποτήρι.
Ή
χτύπημα με τα εξαρτήματα από τα ΠΑΛΙΑ ρουλεμάν (μπίλιες-μέσα ποτήρι) και πάντα σιγά σιγά ΜΕ ΠΟΛΥ ΥΠΟΜΟΝΗ και πάντα εναλλαξ.
Κάποια στιγμή το ποτήρι θα φτάσει το τέρμα της φωλιάς του.
Στην συνέχεια και πάντα χρησιμοποιώντας ΠΟΛΥ ΥΠΟΜΟΝΗ, ξύλινο στέλεχος ή τα παλιά εξαρτήματα των παλιών ρουλεμάν, τοποθετούμε το μέσα ποτήρι του κάτω ρουλεμάν στον σταυρό. ΠΡΟΣΟΧΗ: Δεν ξεχνάμε να βάλουμε την καινούρια τσιμούχα πριν το ποτήρι. ΚΟΛΠΟ: Βάζουμε τον σταυρό στην κατάψυξη του ψυγείου από το προηγούμενο βράδυ. Η συστολή του μετάλου θα κάνει τα πράγματα πολύ ευκολότερα.
Αν ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, και επειδή αυτό το στάδιο ΠΡΑΓΜΑΤΙ θέλει μια κάποια τέχνη, τόσο στο βγάλσιμο όσο και στο βάλσιμο του μέσα ποτηρίου στον σταυρό, καταφεύγουμε στην βοήθεια ενός επαγγελματία. Πέρνουμε τον σταυρό και του τον πάμε να βάλει-βγάλει αυτός το ποτήρι.
Αφού φορεθεί και το μέσα ποτήρι, σειρά έχει το ποτήρι του λαιμού στο κάτω ρουλεμάν. Στο σημείο αυτό πολύτιμη βοήθεια μπορεί να μας δώσει ένα πρόχειρο εργαλείο που μπορούμε να φτιάξουμε όπως στο σχήμα:
Στον ρόλο του εργαλείου μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ. Φοράμε τις μπίλιες, τα ποτήρια και γενικώς όλα τα εξαρτήματα σαν να ήταν στην τελική τους θέση, και πάνω βάζουμε και σφίγγουμε το παξιμάδι του λαιμού.
Ακολούθως με σφυράκι και ΞΥΛΙΝΟ στέλεχος χτυπάμε από κάτω προς τα πάνω τον σταυρό να σπρώξει προς τα πάνω. Μετά από κάθε χτύπημα σφίγγουμε εκ νέου το παξιμάδι πάνω. Πολύ εύκολα, σύντομα και το ποτήρι του κάτω ρουλεμάν θα είναι στην θέση του.
Με τα ποτήρια φορεμένα μέσα στον λαιμό, και στον σταυρό, καθαρίζουμε, γρασσάρουμε με γράσσο για ρουλεμάν (βάζουμε μπόλικο-δεν κάνουμε τσιγγουνιές), βάζουμε μπόλικο και στις επιφάνεις των ποτηριών και στους μπιλιοφόρους με τις μπίλιες, να γίνει πασάλλειμα γενικά παντού.
Τα δύσκολα τέλος, από εδώ και πέρα , προχωράμε αντίστροφα από το λύσιμο. Τοποθετούμε τον σταυρό, την πάνω τσιμούχα, και από πάνω της, το κάτω παξιμάδι του λαιμού. Σφίγγουμε μέχρι να νοιώσουμε ότι έσφιξε αρκετά, έτσι ώστε να μην έχρι τζόγο το σ΄συτημα αλλά και να κινείται ελεύθερα το σύστημα διεύθυνσης δεξιά-αριστερά.
Βάζουμε την ασφάλεια, και από πάνω της, το πάνω παξιμάδι, το οποίο επίσης σφιγγουμε ΚΟΝΤΡΑ στο αποκάτω παξιμάδι. Στο στάδιο αυτό ΔΕΝ στραβώνουμε ακόμα τα ποδαράκια της ασφάλειας. Υπάρχει λόγος.
Τοποθετούμε την πάνω πλάκα, το πατάμε να παει στην θέση του και δένουμε τις βίδες των καλαμιών και σε αυτό. Σφίγγουμε και τα clipons.
Τελευταίο το παξιμάδι της πάνω πλάκας.
Τοποθετούμε τροχό και φρένα και κατεβάζουμε από τον γρύλο. Στο σημείο αυτό, ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΑ HONDA προσέχουμε μια λεπτομέροια του δεσίματος του τροχού, που παρατηρώ ακόμα και επαγγελματίες να δένουν λάθος.
Βάζουμε τον τροχό και σπρώχνουμε τον άξονα μέχρι η διαγραμιση στον άξονα να φτάσει ακριβώς στην άκρη της μπότας στο πηρούνι. Τότε σφίγγουμε τις βίδες της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ μπότας ΚΑΙ ΜΟΝΟ.
Μετά πάμε από την αλλη μεριά και σφίγγουμε την πλαινή βίδα-παξιμάδι, να φέρει κοντά το δεξιά με το αριστερά.
Και ΜΕΤΑ από αυτό σφίγγουμε τις δύο βίδες της δεξιάς μπότας. Βάζουμε τις δαγκάνες, κατεβάζουμε από το γρύλο και βάζουμε και το φτερό. Μεγειά!
Έτοιμο; Όχι ακριβώς. Μετά από 200-400 χιλιόμετρα, τα ρουλεμάν με το βάρος και τις δυνάμεις της μοτοσυκλέτας θα πατήσουν πλήρως στις τελικές τους θέσεις. ΤΟΤΕ θα χρειαστεί εκ νέου σφίξιμο στα παξιμάδια του λαιμού. Βγάζουμε λοιπόν και πάλι την πάνω πλάκα, και σφίγγουμε λίγο ακόμα τα παξιμάδια από κάτω της. ΤΩΡΑ στραβώνουμε τα ποδαράκια της ασφάλειας. Κλείνουμε και τώρα πια έτοιμο.
Η διαφορά της συμπεριφοράς της μοτοσυκλέτας, θα φανεί από τα πρώτα μέτρα, ακόμα περισσότερο δε σε σβέλτη βόλτα. Από μουλάρι απείθαρχο που ούτε στην ευθεία δεν πήγαινε καλά, και πάλευες με το τιμόνι, θα μεταμορφωθεί σε αέρινη και ξυράφι συμπεριφορά το μπροστινό σύστημα, και όλα αυτά για ένα κόστος της τάξεως των 50-60 ευρώ.
1748 μίλια >>> http://forcev4.blogspot.gr/2017/08/1748-miles.html
Ανανεώθηκε στις 30 Απρ 2020 16:43, διορθώθηκε 1 φορά συνολικά.
