Λοιπόν οι εντυπώσεις μου για την ζελατίνα της “zero gravity” έχουν ως εξής:
Η διαφορά με την μαμά ζελατίνα ως προς το ύψος φαίνεται στην εικόνα “σύγκριση.jpg”. Συγκριτικά με το κράνος μου η διαφορά φαίνεται στην εικόνα “σύγκριση με κράνος.jpg”. Αρκετά με τα στατικά όμως. Ξύπνησα λοιπόν το πρωί και καταρχήν συνέλεξα ωρισμένα απαραίτητα για το “test ride” (εικόνα “εργαλεία test ride.jpg”).
Έτοιμος πλέον κατευθύνθηκα προς την αττική οδό. Κίνηση λίγη ως καθόλου (Κυριακή 08:15 γαρ). Τα πρώτα χιλιόμετρα κύλισαν με αρνητικές σκέψεις γιατί στην χαμηλή ταχύτητα δεν διαπίστωσα διαφορά στην προφύλαξη από τον αέρα. Όμως όσο τα χιλιόμετρα ανέβαιναν οι αρνητικές σκέψεις άρχισαν να διαλύονται. Η λίγο σκυφτή στάση, που με βολεύει, αποδείχθηκε υπεραρκετή και ο αέρας κυλούσε ομαλά γύρω και πάνω από το κράνος. Το κοντέρ έδειχνε 140 km/ώρα. Όταν έσκυψα σε “αγωνιστική στάση” ο αέρας “έπαψε”! Αυτό δεν συνέβαινε με την μαμά ζελατίνα. Όταν πια αισθάνθηκα αρκετά άνετα ανέβασα την ταχύτητα στα 200+ km/ώρα. Η εντύπωση της ανυπαρξίας ανέμου και στροβιλισμών εξακολούθησε να υφίσταται. Οι αρνητικές σκέψεις διαλύθηκαν εντελώς. Νομίζω έκανα επιτυχημένη αγορά!
Σκέψεις για το ταξίδι τώρα: τι προστασία θα προσφέρει η ζελατίνα σε περίπτωση χρησιμοποίησης “tank bag”; Απομένει να το δοκιμάσω. Όμως επειδή η στάση του κορμού με το “tank bag” είναι λίγο σκυφτή νομίζω ότι θα προσφέρει αρκετή προστασία στην ταχύτητα των 140-150 km/ώρα. Δεν πιστεύω ότι είναι σώφρων η μεγαλύτερη ταχύτητα στο ταξίδι γιατί παραμονεύουν πολλοί κίνδυνοι. Η διαδρομή από τα Βίλια προς την Ψάθα είναι ανάμεσα στα πεύκα και δροσερή. Ίσως αργότερα στην διάρκεια της μέρας να επικρατεί ζέστη (πέρασα από εκεί γύρω στις 09:00). Στην παραλία υπάρχει άπλετος χώρος να σταθμεύσει κανείς. Όμως τα αρμυρίκια είναι λίγα και δυσεύρετη η σκιά. Επειδή δε ο προσανατολισμός της παραλίας είναι δυτικός δεν ενδείκνυται για απογευματινό μπάνιο αλλά για φωτογράφηση ηλιοβασιλέματος!
Ελπίζω να βοήθησα.