Εξερευνώντας την γνωστή - άγνωστη Ευρυτανία..

Το τελευταίο σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη, μ έπιασε μια νοσταλγία να επισκεφτώ τα «πάτρια εδάφη».
Εβγαλα λοιπόν μία διαδρομή με προορισμό την Ευρυτανία η οποία δεν θα περιελάμβανε καθόλου εθνική.

Ετσι λοιπόν καταλήξαμε http://goo.gl/maps/O7wkO και μία συννεφιασμένη Τετάρτη, λίγο μετά τις 9 το πρωί, ξεκινήσαμε…

Πριν την Λιβαδειά άρχισαν να χτυπάνε ελαφρά το κράνος οι πρώτες ψιχάλες. Σταματήσαμε να βάλουμε τα αδιαβροχα και συνεχίσαμε.
Η βροχή δυνάμωνε και έγινε καταιγίδα …
Ευτυχώς στις στροφές της Αράχοβας μας άφησε η βροχή και συνεχίσαμε κάπως πιο ήρεμα.

Περάσαμε από το φράγμα του Μόρνου και η βροχή ξανάρχισε δυνατή..Μετά το φράγμα σε 2 χλμ υπάρχει το ξωκλήσι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος όπου κάναμε την πρώτη μας στάση να ηρεμήσει λίγο ο καιρός και να συνεχίσουμε…
Η διαδρομή μας αποζημίωνε σε κάθε μέτρο…η θέα εκπληκτική…Η ομίχλη έκανε το τοπίο βγαλμένο σαν σε ταινία..

Ήδη είχαμε προχωρήσει αρκετά όταν και πάλι είχαν ανοίξει οι ουρανοί και έβρεχε…ο θεός με τον θεό..
Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει όταν περνώντας το χωριό Αμπελακιώτισσα μας περίμενε μία δυσάρεστη έκπληξη..Το λατρεμένο gps μας έδειχνε ασφαλτοστρωμένο έναν…χωματόδρομο και μάλιστα αρκετά ανηφορικό…

Οι κλασικοί χάρτες έκαναν ξαφνικά την εμφάνιση τους..Σαν τους στρατηγούς πάνω από τον χάρτη και μην έχοντας άλλη επιλογή και λόγω του προχωρημένου της ώρας αποφασίσαμε να μπούμε στον χωματόδρομο…
Όσο ανεβαίναμε το βουνό η ορατότητα γίνονταν μηδενική…10μ και πολλά λέω…τα ήρεμα ρυάκια είχαν αρχίσει να κατεβάζουν πολύ φερτό υλικό…Σε κάθε φουρκέτα από την πολύ λάσπη εξασκούμουν σε χορευτικές φιγούρες βγαλμένες από το dancing with the stars ..

O χωματόδρομος μας φάνηκε ατελείωτος..Μέχρι την Περδικόβρυση περίπου 12χλμ όλα ήταν…χώμα
Ο δρόμος από εκεί μέχρι το Κρίκκελο ήταν εξίσου άσχημος μα κάποια μεγάλα κομμάτια με χώμα και λόγω της βροχής , της ομίχλης, των πετρών που κυλούσαν μπροστά μας και της εμφάνισης της νύχτας ήταν ..ρώσικη ρουλέτα σε κάθε μέτρο.

Αργάμιση φτάσαμε τελικά στο Καρπενήσι όπου το κατάλυμα που είχαμε κλείσει μας αποζημίωσε τα μάλλα… Καθαριότητα που δεν την συναντάς εύκολα, ζεστό πολύ, και εξυπηρέτηση σαν να μένεις σε φιλικό σου σπίτι… (http://www.chrisandra.gr)

Ένα καυτό μπάνιο και βγήκαμε προς αναζήτηση τροφής….
Λίγα μέτρα πιο κάτω από την Πυροσβεστική, υπάρχει ένα μαγαζί το Πανόραμα…

Αξίζει να δοκιμάσετε το μενού του ….εμάς πάντως μας ικανοποίησε η γίδα βραστή και αρνάκι λεμονάτο που τα συνόδευαν τσαλαφούτι (κάτι σαν το κατίκι) αληθινές πατάτες, χόρτα βουνού και μαζί με το ψημένο ψωμάκι και το κρασί…μετά δεν βλέπαμε το δρόμο προς το…κρεβάτι μας.

Η επόμενη μέρα ήταν ηλιόλουστη…καμιά σχέση με την προηγούμενη..

Μετά το πρωινό, και αφού περιποιηθήκαμε λίγο την μηχανή, πήραμε το δρόμο για την μονή του Προυσού.
Πρώτη μας στάση το χωριό Βουτύρο. Ένα χωριό χωμένο, όπως τα περισσότερα στην Ευρυτανία, μέσα στο πράσινο. Αλήθεια, τα χωριά στην Ελβετία τι παραπάνω έχουν από θέα???

Συνεχίσαμε στο επόμενο χωρίο…το Νόστιμο.
Ξαναβγήκαμε στον κεντρικό δρόμο προς τον Προυσσό. Συναντήσαμε τον Γαύρο και αμέσως μετά στα δεξιά υπάρχει στα βράχια κάτι σαν …πατημασιές όπου οι πιστοί το ονομάζουν «τα πατήματα της Παναγίας».
Μερικά χλμ πιο κάτω έχουν λοξεύσει τον βράχο ώστε να περνάει ο δρόμος. Ένα έργο τέχνης με το ποτάμι να κυλάει δίπλα. Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην βγάλω φωτό και από εκεί..
]
Μετά από μερικά ωραία κλειστά στροφιλίκια, φάνηκε η ιερά μονή της Παναγίας της Προυσσιώτισας.

Αφού προσκυνήσετε να κατεβείτε κάτω στην ιερά πηγή να πάρετε αγιασμό και μην παραλείψετε να επισκεφτείτε το σκευοφυλάκιο της μονής όπου φυλάσσονται ιερά κειμήλια της επανάστασης και η στολή του Θ. Κολοκοτρώνη που την είχε αφιερώσει την Παναγία που τον έκανε καλά μετά από μία σοβαρή αρρώστια.
Απέναντι από την μονή, υπάρχει ένας βράχος όπου έχουν χτίσει το 1961 ένα ρολόι. Τα σκαλάκια για να ανεβείς εκεί δεν είναι αρκετά αλλά σε αποζημιώνει για άλλη μια φορά η θέα…

Επισκεφτήκαμε το ομώνυμο χωριό…Το παραδοσιακό παντοπωλείο ήταν όλα τα λεφτά… Τα δε κάστανα ήταν πολύ μεγάλα και γυάλιζαν στον ήλιο σαν πολύτιμες πέτρες.. Πως λοιπόν να μην μπεις στον πειρασμό να πάρεις κανά κιλό…έτσι να βρίσκεται....
Το πολύ περπάτημα μας είχε ανοίξει την όρεξη (τι πρωτότυπο !!) και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού.

Κάναμε μία στάση στο Μεγάλο χωριό και μετά στο Μικρό Χωριό. Οι μυρωδιές από τις ψησταριές ήταν αρκετά…δελεαστικές…οπότε υποκύψαμε στο αρνάκι στο φούρνο, στην ψητή φέτα και στην χειροποίητη κολοκυθόπιτα..
Το κρασάκι πήρε την θέση του αυτόματου πιλότου και έκανε τις στροφές να μοιάζουν παιχνιδάκι…

Το βραδάκι βγήκαμε βόλτα στην πόλη του Καρπενησίου..
Τα έργα που έχουν γίνει, δυστυχώς έχουν καταστρέψει την ντόπια αγορά..
Ερημιά, κλειστά μαγαζιά στην πάλαι ποτέ σφύζουσα από ζωή πρωτεύουσα του νομού..

Η επόμενη μέρα το καταγάλανο του ουρανού μας έφτιαξε την διάθεση. Ξεκινήσαμε αρκετά νωρίς γιατί τα χλμ θα ήταν και πάλι αρκετά.
Αφού πήραμε τον δρόμο προς το Αγρίνιο, ανεβήκαμε προς την Φραγκίστα και κάναμε την πρώτη μας στάση στο γεφύρι στον Μέγδοβα ποταμό.
Λίγο πιο πάνω το ιστορικό γεφύρι του Μανώλη…ένα γεφύρι άκαιρο..στο πουθενά…Χτίστηκε το 1659 και σύμφωνα με την ιστορία χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες αυγά γιατί το ασπράδι αποτελούσε το κύριο συστατικό δόμησης..
Μετά η γέφυρα της Τατάρνας ήταν η επόμενη στάση...

Προχωράμε και βρίσκουμε το χωριό Βαλαώρα την γενέτειρα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

Μετά από εκεί συναντάμε το γεφύρι της Τέμπλας. Ένα πετρόχτιστο γεφύρι που συνδέει τα Τοπόλιανα της Ευρυτανίας και τα Βρουβιανά του Βάλτου.

Η συγκίνηση μεγάλη καθώς πλησιάζαμε στο χωριό του πατέρα μου, τα Λεπιανά…

Ο δρόμος και πάλι οδηγούσε στο Καρπενήσι..Διαδρομή Γρανίτσα- Λημέρι- Κερασοχώρι-Γέφυρα Ταυρωπού όπου καθίσαμε για να φάμε πέστροφα ψητή δίπλα τον ποταμό...

Εκεί μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε.. Μετά από τριάντα χρόνια αναγνώρισα στο πρόσωπου του ιδιοκτήτη της ταβέρνας τον Σωτήρη, έναν φίλο από τα παλιά…

Τα ψάρεμα της πέστροφας έγινε παρείτσα…αλλιώς ακόμα θα περιμέναμε …..
Στο τραπέζι τα χόρτα, το χωριάτικο ψωμί, η σαλάτα με ένα τεράστιο κομμάτι φέτα από τα Άγραφα ήταν η νόστιμη επιβράβευση μιας υπέροχης βόλτας….
Νωρίς το βραδάκι πια γυρίσαμε στο Καρπενήσι..

Η ημέρα της επιστροφής ήταν η πιο δύσκολη…πώς να χωρέσεις στο τριβάλιτσο τα κάστανα, τον σπιτικό τραχανά, το τσάι του βουνού, το μέλι και τα λουκάνικα??? Ε ??πως???

Ο δρόμος ήταν από Θέρμο, Ναύπακτο και Γέφυρα Ρίου
Ένα μικρό διάλειμμα για καφεδάκι και φαγάκι με τα …παιδιά από την Πάτρα…

Μια εμπειρία εκπληκτική, γεμάτη όμορφες εικόνες με όλες τις καιρικές συνθήκες και…οδοστρώματα..

Πάντως ευχαριστηθήκαμε που δεν αφήσαμε κορυφή για κορυφή....


Αντε και στην επόμενη...

Μπράβο παιδιά πολύ όμορφο το οδοιπορικό σας,πανέμορφα μέρη,

αποτυπομένα στις φωτογραφίες σας..

Η παρέα ομόρφυνε κι άλλο με τα παιδιά από την Πάτρα (καιρό έχουμε να ανταμώσουμε)



Και σε άλλα με υγεία








υ.γ Πέταξε το μηχάνημα του διαβόλου (gps)

Μπράβο bill, ωραίο οδοιπορικό! Αν έβαζες και καμία φωτογραφία κι από το χωρίο μου (Θέρμο) θα ήταν τέλεια...

Ωωωωωωω! Γεροί να 'στε να οργώνετε τον τόπο και να μας κάνετε να ζηλεύουμε!!

Ωραία βόλτα Bill...

Μπραβο Billy,

Πολυ ωραιες φωτογραφιες