Ζεσταινομουν..

Κι ειπα να βγω μια βραδυνη βολτα στην πολη μου, με τη μηχανη μου, εγω, αυτη και ο ανεμος.
Ακρα του ταφου σιωπη στα δρομακια που επελεξα.
Μονο ο ηχος του τρικυλινδρου να χαιδευει τα αυτια μου, ο ηχος που δε μοιαζει με κανεναν αλλο, και κανενας αλλος μαζι του.
Ρε παιδια, πως περιγραφεται αυτο το αισθημα της ελευθεριας, σχεδον ευτυχιας τολμω να πω? Μπορει να βοηθησει κανεις?
Ειναι η αισθηση οτι τα αφηνεις ολα πισω ,προβληματα και αγχη εξατμιζονται , ο εγκεφαλος συντονιζεται με το χαρακτηριστικο σφυριγμα του 1050 και το μονο που σκεφτεσαι ειναι πως ολα ειναι δρομος..
Πρωτη μου φορα αισθανομαι ετσι με μηχανη, κι εχω οδηγησει αρκετες (τρελε με νιωθεις?).
Το τραβηγμα απο το μηδεν μεχρι τα κοκκινα? Η ευελιξία αιλουροειδους? Το macho look? Οι ριπες του αερα? Ολα τα παραπανω? Ισως. Δεν ξερω τι φταιει, ξερω πως επεστρεψα ελαφρυτερος, χαρουμενος, απαλλαγμενος εστω και στιγμιαια απο τα οσα μικροπραγματα με βασανιζαν.
Αν κανεις εχει αισθανθει παρομοιως θα χαρω να διαβασω τις σκεψεις του

κοκκινοποδαρε ειμαι σιγουρος οτι οι περισσοτεροι αν οχι ολοι εδω μεσα, που μοιραζομαστε το ιδιο παθος, εχουμε νιωσει κατι παρομοιο αλλοι περισσοτερο αλλοι λιγοτερο
νομιζω οτι τα μοναχικα ταξιδια ειναι αυτα που σε στιγματιζουν περισσοτερο, εστω και αν προκειται για μοναχικη εξοδο απλα ενα βραδυ
κλεινοντας να πω οτι δεν προκειται να ξεχασω ποτε οσο ζω, και εχω οδηγησει λιγες μηχανες, το πρωτο μου ταξιδι με την πρωτη μου μηχανη, που εμελλε να ειναι και το τελευταιο ευτυχως μονον για εκεινη ενεκα τροχαιου,
22/10/2004 ημερα παρασκευη, ωρα 21.00, εχει νυχτωσει για τα καλα πια καθως ο mad σκαρφαλωνει με το παλιο honda cb, την καταρα απο γιαννενα προς τρικαλα...ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΤΙ ΜΑΓΙΚΟ,ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΟ,ΜΟΝΑΔΙΚΟ
κατι που δεν εχω ξαναζησει σε κανενα απο τα ταξιδια μου,και εχω κανει πολλα....μεσα στο απολυτο σκοταδι....
ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ...ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΟΛΟΓΙΩΜΟ ΞΕΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΥΝΑ.το ελαχιστο φως της μηχανης πλεον μοιαζει εξαφανισμενο καθως ο δρομος και οι κορυφογραμμες των βουνων μοιαζουν λες και τις φωτιζουν προβολεις απο τον ιδιο τον θεο.ηταν στιγμες που δεν θα αλλαζα με τιποτα...

redf"
Το τραβηγμα απο το μηδεν μεχρι τα κοκκινα? Η ευελιξία αιλουροειδους? Το macho look? Οι ριπες του αερα? Ολα τα παραπανω? Ισως. Δεν ξερω τι φταιει, ξερω πως επεστρεψα ελαφρυτερος, χαρουμενος, απαλλαγμενος εστω και στιγμιαια απο τα οσα μικροπραγματα με βασανιζαν.
Αν κανεις εχει αισθανθει παρομοιως θα χαρω να διαβασω τις σκεψεις του "

Μικρός είσαι ακόμα, έχεις περιθώριο:
http://www.youtube.com/watch?v=6PQ6335puOc

madbiker"κοκκινοποδαρε ειμαι σιγουρος οτι οι περισσοτεροι αν οχι ολοι εδω μεσα, που μοιραζομαστε το ιδιο παθος, εχουμε νιωσει κατι παρομοιο αλλοι περισσοτερο αλλοι λιγοτερο
νομιζω οτι τα μοναχικα ταξιδια ειναι αυτα που σε στιγματιζουν περισσοτερο, εστω και αν προκειται για μοναχικη εξοδο απλα ενα βραδυ
κλεινοντας να πω οτι δεν προκειται να ξεχασω ποτε οσο ζω, και εχω οδηγησει λιγες μηχανες, το πρωτο μου ταξιδι με την πρωτη μου μηχανη, που εμελλε να ειναι και το τελευταιο ευτυχως μονον για εκεινη ενεκα τροχαιου,
22/10/2004 ημερα παρασκευη, ωρα 21.00, εχει νυχτωσει για τα καλα πια καθως ο mad σκαρφαλωνει με το παλιο honda cb, την καταρα απο γιαννενα προς τρικαλα...ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΤΙ ΜΑΓΙΚΟ,ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΟ,ΜΟΝΑΔΙΚΟ
κατι που δεν εχω ξαναζησει σε κανενα απο τα ταξιδια μου,και εχω κανει πολλα....μεσα στο απολυτο σκοταδι....
ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ...ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΟΛΟΓΙΩΜΟ ΞΕΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΥΝΑ.το ελαχιστο φως της μηχανης πλεον μοιαζει εξαφανισμενο καθως ο δρομος και οι κορυφογραμμες των βουνων μοιαζουν λες και τις φωτιζουν προβολεις απο τον ιδιο τον θεο.ηταν στιγμες που δεν θα αλλαζα με τιποτα..."

ωραια περιγραφη
σαφως και ολοι λιγο πολυ εχουν αισθηανθει παρομοια. Η σκεψη μου εστιαζε πιο πολυ σε αυτη την ιδιαιτερη αναμνηση που αφορα μια συγκεκριμενη μηχανη, σε σχεση με ολες που κατα καιρους εχεις καβαλησει σε μια δεδομενη φαση της ζωης. Με ποια δηλαδη μπορει κανεις να αναπολησει την πιο ωραια εμπειρία . Μπορει να ταν με ενα ξερο στο βουνο, μια τσοπερ στην εθνικη, ενα αγωνιστικο σε μια πιστα, κοκ.

Για Εμας η Πραγματικη Ζωη αρχιζει μονο...........οταν το κλειδι μπει στον Διακοπτη!!

μακαρι να μπορουσα να εκφρασω ολα αυτα που νιωθω καθε φορα που ανεβαινω πανω κ φευγω...
λιγες φορες εχει σημασια ο προορισμος..
μα καθε φορα, αυτο που μετραει ειναι η καταλυτικη ελευθερια που νιωθεις... (αρκει να μην κινεισαι μεσα στον πανικο της πολης! )
..το ποσο μαγικα εξαφανιζονται ολα τα ασχημα κ τα αγχωτικα απο μεσα σου κ την θεση τους παιρνουν εικονες της φυσης, του δρομου...
ποσο μια απλη βολτα αρκει για να σου αδειασει το μυαλο απο ολα τα μικροαστικα, κ μη, προβληματα που μας τρελαινουν καθε μερα...

γυρνας το κλειδι, γουργουριζει απο κατω σου ολη η μηχανη, βαζεις μπρος κ το ταξιδι αρχιζει...

απλα πραγματα...

εμεις κανουμε την ζωη μας συνθετη κ δυσκολη, ισως γιατι εχουμε ξεχασει να εκτιμαμε τα απλα πραγματα στην ζωη...
μια βολτα, μια παρεα ομορφη, ενας καφες στην παραλια... αστοδιαλοπια με τα προβληματα.. τα βαρεθηκα..

ωραια τα λες, κι εγω παρομοιως αισθανομαι. Η μηχανη και για μενα λειτουργει ως αποσβεστήρας των κραδασμων της καθημερινοτητας, ενα μεσο κι ενας τροπος να απαλείψεις τις σκοτουρες και τα μικροβασανα. Επισης μια εκτονωση, ενα χομπυ,μια επαφη με τη φυση και μια ευκαιρία για νεες γνωριμιες και φιλιες. Το μονο παραπανω που θαθελα ειναι να μπορουσα να παρω και το σκυλο παρεα σε μερικες βολτες διαβαζω οτι η bagster εχει βγαλει ειδικο tank bag, το σκεπτομαι

αναλογα με το μεγεθος του σκυλου κ την διαθεση...
σου εχω προτασεις...

Υπάρχουν λύσεις αρκεί να υπάρχει όρεξη! Αυτός είναι ένας από τους πιο διάσημους ταξιδιάρικους σκύλους:


Για την ακρίβεια αυτός ο σκύλος πρέπει να έχει γράψει περισσότερα χιλιόμετρα από πολλούς εδώ μέσα

Αυτή είναι η ιστοσελίδα, και μπορείς να δεις πολλές φωτογραφίες και να πάρεις ιδέες : http://www.inviaggioconlola.com/eng/index.php

καλα ε, φοβερος αυτος ο σκυλος ! ατελειωτα ταξιδια ! ζηλεψα !! αφου σκεφτομαι να φτιαξω κι εγω ενα παρομοιο, με φωτος του δικου μου, που φαινεται να εχει ταλεντο. Παρτε μια γεύση, επανω στην προηγουμενη μηχανη μου


Uploaded with ImageShack.us