Νομίζω επιβάλλεται!

Κάπου στην Εθνική οδό Αθηνών - Λαμίας και αρκετά έξω από τα καμένα βούρλα, ένας τύπος κάνει ώτο-στοπ. Η προσπάθειά του μέχρις στιγμής δεν έχει επιφέρει καρπούς και σε αυτό συντελεί τόσο η ώρα, που είναι γύρω στις 3 το πρωί, όσο και ο πολύ κρύος χειμωνιάτικος καιρός. Ο τύπος απελπισμένος, είχε αρχίσει να τη δαγκώνει από το κρύο, και συνειδητοποιούσε όλο και περισσότερο ότι αν δεν έβρισκε αυτοκίνητο σύντομα, θα άφηνε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο.
Σε κάποια στιγμή, και ενώ κανένα από τα λιγοστά αυτοκίνητα που πέρασαν δεν σταμάτησε, βλέπει από μακριά ένα αυτοκίνητο να πλησιάζει με σχετικά χαμηλή ταχύτητα. Σκέφτεται λίγο, και παίρνει την απόφαση να μπει στη μέση του δρόμου και να αρχίσει να κουνάει χέρια και πόδια. Ούτως ή άλλως θα πέθαινε από το κρύο, οπότε και αν ακόμα τον πατούσε το αυτοκίνητο δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία. Τουλάχιστον έτσι είχε μια ελπίδα. Το αυτοκίνητο πλησιάζει και σταματάει ακριβώς μπροστά του. Ο τύπος τρέχει γρήγορα, ανοίγει την πόρτα και μπαίνει στη θέση του συνοδηγού. Η ατμόσφαιρα μέσα στο αμάξι είναι παραδεισένια:

- Αχ, ζεστούλα, σας ευχαριστώ πάρα πολύ κύριε, δεν θα ήξερα τι να κάνω αν εσείς δεν στα... στα...

Ο τύπος αρχίζει να τραυλίζει όταν διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει κανένας στη θέση του οδηγού. Το τραύλισμα μετατρέπεται σε πανικό όταν το αυτοκίνητο αρχίζει να κινείται μόνο του!

- Αμάν, το αμάξι είναι στοιχειωμένο.

Ανοίγει γρήγορα την πόρτα για να βγει έξω, αλλά το τσουχτερό κρύο του αλλάζει το μυαλό:

- Πού πάω; Θα ψοφήσω έξω. Στοιχειωμένο ξε-στοιχειωμένο εδώ θα κάτσω.

Το αυτοκίνητο συνέχισε την πορεία του στην Εθνική οδό. Κάποια στιγμή, στρίβει σε ένα βενζινάδικο και σταματά. Ο τύπος παραξενεύεται. Μετά από 5 λεπτά, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει κάποιος στη θέση του οδηγού. Ο τύπος έντρομος πετάγεται και φωνάζει:

- Μη κύριε, μη μπαίνετε στο αμάξι, το αμάξι είναι στοιχειωμένο.

Και ο τύπος:

- Τι στοιχειωμένο ρε παπάρα, απ'τα διόδια το σπρώχνω!


_________________________________________________________________
Μια φορά ένας τύπος καθόταν σε ένα μπαρ. Εκεί που καθόταν και έπινε το ποτό του μπαίνει μια τύπισσα με φοβερό κορμί!!! Τρελάθηκε!!!

Πάει δίπλα της να της μιλήσει, γυρνάει αυτή το κεφάλι της και τότε ο τύπος τρελαίνεται,η τύπισσα είχε απίστευτο κορμί αλλά η φάτσα της ήταν αισχος.
Οπότε την ρωτάει:
- Που το έφτιαξες αυτό το κορμί κούκλα μου?
- Στο κολυμβητήριο απαντάει αυτή!!! ...

- Και το κεφαλάκι; Δεν το βουτάμε καθόλου μέσα?????

Παιδια να σας γνωρισω τον φιλο μου τον Μπομπ



Ειναι μαστορας (γνωστος και ως Μπομπ ο Μαστορας)

- Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το μάστορα αν ήταν άνεργος;
- Μπομπ.

- Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το μάστορα αν ήταν ιερέας;
- Μπομπ ο πάστορας.

- Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το Μάστορα αν ήταν ζώο;
- Μπομπ ο κάστορας.

- Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το Μάστορα αν ήταν ομοφυλόφιλος;
- Μπομπ ο Σφουγγαράκης.

(-Πως θα έλεγαν τον Μπομπ τον Σφουγγαράκη αν τον πατούσε νταλίκα; - Vetex.)


- Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το μάστορα αν κάπνιζε ένα μπάφο;
- Μπομπ ο μάστουρας.

- Πως θα έλεγαν τον Μπομπ το μάστορα αν κάπνιζε πολλούς μπάφους;
- Μπομπ Μάρλεϋ.

Φθινόπωρο και πρώτη µέρα στα θρανία για τους µαθητές του αμερικανικού κολεγίου.

Η δασκάλα παρουσιάζει στα αµερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της Σόνυ)
και το µάθηµα αρχίζει µε µικρές ερωτήσεις ιστορίας.

«Για να δούµε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αµερικανική ιστορία;» λέει η δασκάλα.

«Ποιος είπε: δώστε µου ελευθερία ή δώστε µου θάνατο;»

Κάποιοι µουρµουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:

«Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια», απαντά.

«Μπράßο Σουζούκι, και ποιος είπε: «Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό;» ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.

«Ο Αßραάµ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσµπουργκ», απαντά και πάλι ο Σουζούκι.

Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:

«Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αµερικανική ιστορία καλύτερα από σας!»

Τη σιωπή στην τάξη σπάει µια µικρή φωνή από τα πίσω θρανία:

«Ρε δεν πάτε να γαµηθείτε όλοι, µαλάκες γιαπωνέζοι!»

«Ποιος το είπε αυτό;;;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.

Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιµένει λέει:

«Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναµά και ο Λι Ιακόκα το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.

Η τάξη ßυθίζεται στη σιωπή. «Θέλω να ξεράσω», ακούγεται µια ξεψυχισμένη φωνή.

«Ποιος το είπε αυτό;;;» ξαναρωτάει µε το ίδιο ßλοσυρό ύφος η δασκάλα.

Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι: «Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσηµου δείπνου στο Τόκιο το 1991».

Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει: «Ρε δε µας παίρνεις καµιά πίπα, λέω γω!!!»

Και ο Σουζούκι, ψύχραιµα: «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οßάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».

Δυο τρεις µαθητές πετάγονται και φωνάζουν:

«Α γαµήσου ρε µαλακισµένο, Σουζούκι»!

Ατάραχος ο γιαπωνέζος: «Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, γκραντ πρι Νότιας Αφρικής, το 2002»!

Κόλαση στην τάξη, οι µαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και µπαίνει ο διευθυντής:

«Ε, µα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο µπουρδέλο»!

Και στο ßάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:

«Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραµανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυßέρνησής του το 2004»!!!

Πάει ένας τύπος σε ένα συνεργείο με ένα αυτοκίνητο FW σαραβαλιασμένο.
Λείπουν πόρτες, παρμπρίζ, προφυλακτήρες. Έχει σπασμένα φανάρια, δε πιάνει η όπισθεν κλπ.
Τον πλησιάζει ο μάστορας και του λέει:
- Τι θέλει το παλικάρι;
- Άκου φίλε του λέει, θέλω να φτιάξεις το παρμπρίζ, τους προφυλακτήρες να βάλεις immobilizer/sun-roof/αυτόματο κλείδωμα, ηλεκτρικούς καθρέφτες, ABS και οπωσδήποτε κλιματισμό.
- Έγινε, του λέει ο μάστορας.
- Φίλε σε πόση ώρα να έρθω να το πάρω; του λέει ο πελάτης.
- Έλα σε κανένα μισάωρο, του λέει ο μάστορας.
- Μη λες μαλακίες, του λέει ο πελάτης.
- Εγώ λέω μαλακίες;; Εσύ άρχισες πρώτος!!!

Υποψιάζεται κάποιος πως η γυναίκα του τον απατά. Τη στήνει ένα πρωί έξω απ' το σπίτι, βλέπει τον τύπο να μπαίνει μέσα. "Κάτσε να περάσει κανά μισάωρο" σκέφτεται, "και μπαίνω να τους πιάσω στα πράσα". Το σπίτι δίπατο. Το μισάωρο περνάει, μπουκάρει ουρλιάζοντας. Η γυναίκα του στο κρεβάτι με τον τύπο, του λέει "εξαφανίσου, είναι τρελός, θα μας σφάξει το εννοεί".
-"Έτσι γυμνός πού να πάω;" ρωτάει ο τύπος
-"Κάν' τηνα απ' το τζαμάκι του φωταγωγού στο μπάνιο" του λέει αυτή.
Ο άλλος εν τω μεταξύ ανεβαίνει (είναι μεγάλη η σκάλα κι αργεί). Πάει να την κάνει απ' το τζαμάκι, φρακάρει. Από τη μέση κι απάνω στο φωταγωγό, από τη μέση και κάτω στο μπάνιο.
Μπαίνει ο σύζυγος, βλέπει την κυρία στο κρεβάτι γυμνή, λέει "πούντονα μωρή να τον φάω", μπαίνει στο μπάνιο, τον βλέπει.
-Ρε πού**η, θα πληρώσεις με το ίδιο νόμισμα, του λέει. Θα σε γ***σω! Κάτσε να φέρω το σκαμπό να σε φτάσω.
Φέρνει το σκαμπό, δεν ήταν αρκετά ψηλό.
-Κάτσε να φέρω και δεύτερο, του λέει
Φέρνει και δεύτερο, πάλι δεν έφτανε.
-Περίμενε και φέρνω τη σκάλα!
Φέρνει τη σκάλα, ήταν γωνιακό το τζαμάκι και δεν βόλευε.
-Ρε π**στη, θα φέρω το μαχαίρι από την κουζίνα να σου κόψω τα αρχ****
-ΟΧΙ ΡΕ ΦΙΛΕ, ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΚΟΜΑ!!

Πάει ο τρελογιατρός να εξετάσει τρεις ασθενείς.
Ρωτάει τον πρώτο:
- Πόσο κάνει 1+1;
- 1000, του απαντάει αυτός.
- Μην το παιδεύεις, του λέει ο γιατρός. Δεν έχεις θεραπευτεί ακόμα.
Ρωτάει τον δεύτερο:
- Πόσο κάνει 1+1;
- Μπλε, του απαντάει εκείνος.
- Αστο, λέει ο γιατρός, Ούτε συ δεν έχεις κάνει καμία πρόοδο.
Ρωτάει και τον τρίτο:
- Πόσο κάνει 1+1;
- 2! του απαντάει αυτός.
- Μπράβο, του λέει ο γιατρός. Για πες μου, πως το βρήκες;
- Εύκολα, απαντάει ο τρελός. Διαίρεσα το 1000 με το μπλε!!!

Ένας τύπος οδηγούσε τη μηχανή του βράδυ και το ευχαριστιόταν τρέχοντας
πάνω από το όριο ταχύτητας. Ξαφνικά βλέπει τα φώτα του περιπολικού να ανάβουν πίσω του αλλά σκέφτεται ότι μπορεί να του ξεφύγει. Ανεβάζει ταχύτητα, 150 χλμ/ώρα, ο αστυνομικός πίσω του, 160, 180, 200 τίποτα δεν μπορεί να του ξεφύγει και σταματάει στην άκρη.
Αστυνομικός: "Θα μπορούσα να σε πάω μέσα αλλά μια που είμαι κουρασμένος θα σε αφήσω να φύγεις αν βρεις μια δικαιολογία που δεν την έχω ξανακούσει"
Μοτοσικλετιστής:"Ξέρετε προχθές η γυναίκα μου το έσκασε με έναν αστυνομικό"
Αστυνομικός: "Λοιπόν;"
Μοτοσικλετιστής: "Νόμιζα ότι ήσασταν ο ίδιος και με κυνηγούσε για να την επιστρέψει".
Αστυνομικός: "Καληνύχτα σας"

Ο Κόναν πληροφορείται ότι στην άλλη άκρη του κόσμου υπάρχει ένα πανύψηλο βουνό, στην κορυφή του οποίου βρίσκεται ένα παλάτι και μέσα στο οποίο κατοικεί ο γέροντας που κατέχει την απόλυτη σοφία της ζωής. Παίρνει, λοιπόν, την ασπίδα, γραπώνει τη σπάθα, φοράει το γούνινο σωβρακάκι του και ξεκινάει για το βουνό. Περνάει την Έρημο της Δίψας, το Φαράγγι Χωρίς Πάτο, ξυστά απ' το Πηγάδι των Χιλίων Ευχών, και μετά από πορεία εκατό ημερών στην Τούνδρα των Μηδέν Βαθμών Κέλβιν, φτάνει στους πρόποδες του Βουνού της Σοφίας, το οποίο βλέπει να χάνεται μέσα στα σύννεφα.

Αρχίζει την ανάβαση, τα μπράτσα σφίγγονται, οι φλέβες τινάζονται, το γούνινο σωβρακάκι τον προστατεύει απ' το κρύο. Βρυχάται όταν, κουρασμένος από την ανάβαση, πατάει στο πλάτωμα στην κορυφή και βλέπει το κάστρο του Γέροντα να ορθώνεται απροσπέλαστο μπροστά του. Η ξύλινη πύλη είναι κλειστή, αλλά την γκρεμίζει βρυχόμενος με ένα χτύπημα της ασπίδας του. Η επόμενη πόρτα, πιο βαριά, απαιτεί πιο δυνατό χτύπημα. Η τρίτη, σιδερένια, πέφτει μετά απ'το δεύτερο χτύπημά του. Η τελευταία βαριά σιδερένια πόρτα πέφτει με θόρυβο καθώς ο βρυχηθμός του Κόναν σπάει τη σιωπή της ψυχρής κυκλικής αίθουσας, στην οποία ο γέροντας συλλογίζεται με τα δάχτυλα ενωμένα κάτω απ'το πηγούνι του καθισμένος στον θρόνο του.

Ο Κόναν πλησιάζει το κέντρο της αίθουσας και ακουμπάει τα όπλα του μπροστά στα πόδια του Σοφού:
- "Respect γέροντα. Μου είπαν ότι κατέχεις το μυστικό των μυστικών..."
- "Υπάρχουν και τα πόμολα, Κόναν"
- "Μιλάς με γρίφους, γέροντα..."