Νομίζω επιβάλλεται!

Ποσο απλος θα ταν ο κοσμος αν υπηρχαν μονο ανδρες....

denthnpalevw"Ποσο ΒΑΡΕΤΟΣ θα ταν ο κοσμος αν υπηρχαν μονο ανδρες.... "

Δεν θα διαφωνισω αλλα σιγουρα θα ταν πιο απλος...... Μια γυναικα να υπηρχε θα μπλεκαν τα πραγματα....

o κόσμος χωρίς τις γυναίκες θα ήταν σίγουρα πιο απλός αλλά δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον....











εξάλλου ποιανού παπαρίτσες θα σχολιάζαμε

!!!!!!ΓΥΝΑΙΚΕΣ!!!!!!!
ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ

admin"o κόσμος χωρίς τις γυναίκες θα ήταν σίγουρα πιο απλός αλλά δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον....


εξάλλου ποιανού παπαρίτσες θα σχολιάζαμε

"

Εχεις παρατηρήσει ότι όποιος οδηγεί ποιό αργά από σένα είναι ηλίθιος και όποιος οδηγεί πιο γρήγορα είναι τρελός?

Ένας κτηνοβάτης, ένας σαδιστής, ένας δολοφόνος, ένας πυρομανής κι ένας μαζοχιστής, κάθονται στο παγκάκι ενός ψυχιατρείου και βαριούνται...
- Να κάναμε σεξ με μια γάτα; λέει ο κτηνοβάτης.
- Να κάνουμε σεξ με τη γάτα, αλλά μετά να την βασανίσουμε, λέει ο σαδιστής.
- Να κάνουμε σεξ με τη γάτα, να τη βασανίσουμε, αλλά μετά να τη σκοτώσουμε, λέει ο δολοφόνος.
- Να κάνουμε σεξ με τη γάτα, να τη βασανίσουμε, να τη σκοτώσουμε, μετά να την κάψουμε κιόλας, λέει ο πυρομανής.
Ησυχία απλώθηκε αμέσως μετά... όλοι περίμεναν τον μαζοχιστή να μιλήσει...
... και αυτός λύνει τη σιωπή:
- Νιάουουουουου!

Μία οικογένεια πάει διακοπές στο παραθαλάσσιο εξοχικό της. Δίπλα στο εξοχικό χτίζεται ένα άλλο. Η εξάχρονη κορούλα δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κατασκευή του νέου κτηρίου και τη διασκεδάζει να κάνει παρέα και να συζητάει με τους μαστόρους.

Οι μαστόροι, καλόκαρδοι άνθρωποι, τη βλέπουν σαν τη μασκότ τους, την παίζουν, την πειράζουν, την κερνούν μεζέδες την ώρα της ανάπαυλας και τη βάζουν να κάνει και καμιά μικροδουλίτσα, έτσι για να την κάνουν να αισθάνεται σημαντική.

Μόλις συμπλήρωσε η μικρή μια βδομάδα εργασίας, της έδωσαν 1 ευρώ για πληρωμή. Η μικρή έσπευσε στη μάνα της και της έδειξε περήφανη τα κέρδη από την εργασία της.

Η μάνα περήφανη κι αυτή για την κόρη της, που άρχισε από τόσο μικρή να αντιλαμβάνεται πως ζουν οι ενήλικες. Tην πείθει να ανοίξει ένα λογαριασμό στην Τάδε Τράπεζα και να καταθέσει το μισθό της εκεί.

Πηγαίνουν, λοιπόν, στην τράπεζα και όπως ήταν φυσικό ο ταμίας εξεπλάγη από το γεγονός ότι ένα κοριτσάκι κερδίζει τον πρώτο του μισθό σε τόσο μικρή ηλικία. Το κοριτσάκι του λέει περήφανα:

"Bοήθησα μια ολόκληρη βδομάδα τους χτίστες να χτίσουν ένα σπίτι".
"Μπράβο, λέει ο ταμίας. Είσαι πολύ άξιο κορίτσι. Θα δουλέψεις και την επόμενη εβδομάδα;"

Και απαντά το κοριτσάκι :

- "Εάν ο π....ης ο προμηθευτής μας φέρει εκείνα τα γ.....να τα τούβλα, ναι"

Παρακολουθώντας
κρυμμένος έναν πωλητή του, ο διευθυντής μεγάλου πολυκαταστήματος -
όπου βρίσκει κανείς από βελόνι μέχρι...αεροπλάνο ακούει την ακόλουθη
στιχομυθία:



ΠΩΛΗΤΗΣ: Αυτή η πετονιά, φίλε μου, είναι η ανθεκτικότερη
της αγοράς. Μόλις έχει κυκλοφορήσει. Μπορείς να ψαρέψεις μ' αυτήν
ακόμα και καρχαρίες!

Πάρ' την και θα με θυμηθείς.



ΠΕΛΑΤΗΣ: Ωραία, δώσε μου δυο κουτιά. (τα
παίρνει, τα βάζει στο καλάθι του και κάνει να φύγει)



ΠΩΛΗΤΗΣ: Μια στιγμή, φίλε μου, πετονιά πήρες
και μάλιστα την καλύτερη. Σε ποιο καλάμι όμως θα τη βάλεις;



ΠΕΛΑΤΗΣ: Καλάμι έχω. Φυσικά είναι λίγο παλιό,
αλλά κάνει τη δουλειά του.



ΠΩΛΗΤΗΣ: Μα τι μου λες τώρα; Θα βάλεις αυτήν
την τέλεια πετονιά πάνω σε παλιό καλάμι; Μου φαίνεσαι για πιο
ξύπνιος. Έχουμε κάτι καλάμια ψαρέματος, άλλο να σ' το λέω κι άλλο να
τα δεις στην πράξη. Η ελαστικότητά τους και συνάμα η ανθεκτικότητά
τους είναι το κάτι άλλο. Μην το συζητάς καθόλου.



ΠΕΛΑΤΗΣ: Καλά, καλά, έχεις δίκιο. Θα πάρω κι
ένα καλάμι. (και πάει να προχωρήσει)



ΠΩΛΗΤΗΣ: Δεν μου είπες, πού ψαρεύεις συνήθως;




ΠΕΛΑΤΗΣ: Κοντά στο λιμανάκι της περιοχής όπου
έχω το εξοχικό μου υπάρχει μια μικρή ξύλινη αποβάθρα. Κάθομαι εκεί
στην άκρη, με το καπελάκι μου το ψάθινο, και ψαρεύω.



ΠΩΛΗΤΗΣ: Δεν το πιστεύω. Μα, είναι δυνατόν;
Όλος ο κόσμος ξέρει ότι για να βρει κανείς αξιόλογα ψάρια πρέπει να
ξανοιχτεί στα βαθιά νερά.



ΠΕΛΑΤΗΣ: Συμφωνώ, αλλά εγώ δεν έχω βάρκα.



ΠΩΛΗΤΗΣ: Κι εμείς τι είμαστε εδώ! Διαθέτουμε
μια σειρά από διάφορα σκάφη, από φουσκωτά μέχρι κότερα. Κι αν κρίνω
από την εμφάνισή σου, δεν μου φαίνεσαι για άνθρωπος που θα
δυσκολευόταν να αγοράσει ένα μικρό σκάφος.



ΠΕΛΑΤΗΣ: Μα, τώρα, σοβαρολογείς; Στα καλά
καθούμενα να αγοράσω σκάφος; Τι είναι το σκάφος, ποδηλατάκι για τον
γιο μου;



ΠΩΛΗΤΗΣ: Έλα τώρα, αγαπητέ μου. Σκέψου το
κύρος σου και την εκτίμηση που σου έχουν οι φίλοι σου πόσο πολύ θ'
ανέβει μόλις ακούσουν ότι αγόρασες σκάφος. Όλοι οι αξιοπρεπείς κύριοι
στην εποχή μας διαθέτουν κάποιου είδους σκάφος.



ΠΕΛΑΤΗΣ: (Μετά από ολιγόλεπτη σκέψη) Εντάξει,
μ' έπεισες. Και μάλιστα θα του δώσω το όνομα της κόρης μου και θα της
το κάνω δώρο στα γενέθλιά της που είναι σε λίγες μέρες.



ΠΩΛΗΤΗΣ: Έκτακτα! Πάμε μέσα να σου δείξω τα
διαφημιστικά για να διαλέξεις..

Αλλά πρώτα, πέσμου, δεν φαντάζομαι να διαθέτεις
τρόλεϊ για να μεταφέρεις το σκάφος από το σπίτι σου στη θάλασσα, δεν
είναι;



ΠΕΛΑΤΗΣ: Α, ναι. Θα θέλουμε και τρόλεϊ. Δίκιο
έχεις, εντάξει.



ΠΩΛΗΤΗΣ: Και κάτι τελευταίο, προτού φύγεις.
Τι αυτοκίνητο έχεις;



ΠΕΛΑΤΗΣ: Γιατί; Τι έχει να κάνει το αυτοκίνητό
μου με το ψάρεμα;



ΠΩΛΗΤΗΣ: Ρωτάω για να δω αν είναι κατάλληλο
να ρυμουλκεί το τρόλεϊ με το σκάφος επάνω. Δεν είναι και τόσο εύκολο
για ένα συνηθισμένο αυτοκίνητο να ρυμουλκεί τόσο βάρος. Γι' αυτό σου
λέω, αν ενδιαφέρεσαι, η εταιρεία μας εισάγει τις καλύτερες μάρκες
αυτοκινήτων παντός εδάφους, με κίνηση και στους τέσσερις τροχούς, με
ειδικό γάντζο για ρυμουλκήσεις, και θα ήταν λάθος να μην
εκμεταλλευθείς την ευκαιρία να σου κάνουμε και μια καλύτερη τιμή, μια
που θα τα πάρεις ταυτόχρονα όλα αυτά από μας.



ΠΕΛΑΤΗΣ: Θα τρελαθώ. Μα τώρα μου λες να πάρω
καινούργιο αμάξι, από τη μια στιγμή στην άλλη; Δεν γίνονται αυτά τα
πράγματα. Ξέχασέ το. Θα με σκοτώσει η γυναίκα μου αν ακούσει ότι
ξόδεψα τόσα λεφτά μέσα σε μισή ώρα!



ΠΩΛΗΤΗΣ: Καλά, δεν θέλω να σου δημιουργήσω
οικογενειακά προβλήματα, παρ' όλο που μου φαίνεσαι τύπος που δεν
αφήνει τις γυναίκες να κάνουν κουμάντο στη ζωή του.



ΠΕΛΑΤΗΣ: Και είμαι. Αλλά τώρα... ξέρω κι
εγώ... (σκέφτεται μερικά λεπτά) Τέλος πάντων. Ας πάει και το
παλιάμπελο! Θα πάρω και το αμάξι.



ΠΩΛΗΤΗΣ: Φίλε μου, είσαι λεβεντιά. Σε
διαβεβαιώ ότι έκανες μια από τις καλύτερες αγορές της ζωής σου. Δεν
θα το μετανοιώσεις. Να πας στο καλό και θα τα πούμε αύριο, όταν θα
σου παραδώσουμε τα εμπορεύματα.



Γεια χαρά.



ΠΕΛΑΤΗΣ: Καλή σου μέρα. (Φεύγει)





ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: (βγαίνοντας από την κρυψώνα του)
Βρε συ... Δεν πιστεύω στα μάτια μου! Τι σαϊνι πωλητής είσαι συ! Ήλθε
ο άνθρωπος ν' αγοράσει πετονιά κι εσύ του πούλησες και καλάμι και
σκάφος και τρόλεϊ κι αυτοκίνητο...



ΠΩΛΗΤΗΣ: Μα, δεν ήρθε ν' αγοράσει πετονιά...



ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αλλά, τι ήρθε ν' αγοράσει;



ΠΩΛΗΤΗΣ: Σερβιέτες. Οπότε του λέω: Φίλε μου, απ' ότι
κατάλαβα, αυτό το Σαββατοκύριακο δεν πρόκειται να γαμήσεις. Δεν πας
για ψάρεμα; !!!!!

Ο Φώτης, ένας 35άρης εργένης που μένει μόνος του σε διαμέρισμα πολυκατοικίας, λίγες μέρες μετά τη γιορτή του δέχεται ένα μεγάλο κουτί ως δώρο από έναν άγνωστο αποστολέα.

Το ανοίγει και βλέπει ότι μέσα στο κουτί ήταν ένας παπαγάλος. «Ωραία», σκέφτεται, «ένα πανέμορφο πουλί για συντροφιά είναι ό,τι πρέπει».

-Μιλάς καθόλου; ρωτάει χαμογελαστός τον παπαγάλο.

-Τι λε ρε καραγκιόζη; -του λέει ο παπαγάλος- εγώ αν μιλάω ή εσύ ρε μπούφο που δεν μπορείς να ολοκληρώσεις ένα νόημα, ρε βλήμα, ρε έτσι., ρε αλλιώς.. κ.λπ ένα υβρεολόγιο απίστευτο, σα ναύτης στο λιμάνι του Γκαμπές.

Ο Φώτης τα έχασε.
-Σε παρακαλώ, λέει στον παπαγάλο, σταμάτα μας ακούει η γειτονιά.

-Σε πειράζει η γειτονιά, ρε κακομοίρη -φωνάζει ο παπαγάλος- και δεν σε πειράζει που δεν μπορείς να ξεκολλήσεις από τον καναπέ, παράσιτο, καμένε, ρε έτσι, ρε αλλιώς και πάλι ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο με όλο και μεγαλύτερη ένταση φωνής.

Ο Φώτης δεν ήξερε τι να κάνει. Προσπαθούσε να σταματήσει τον παπαγάλο αλλά εκείνος τον έβριζε φωνάζοντας όλο και περισότερο. Στην απόγνωσή του ανοίγει το πορτάκι και σπρώχνει τον παπαγάλο στην κατάψυξη του ψυγείου.

Ο παπαγάλος και μέσα από την κατάψυξη συνέχιζε να βρίζει. Ξαφνικά μετά από 3 λεπτά ο παπαγάλος σταμάτησε και απλώθηκε σιωπή. Ο Φώτης ανακουφίστηκε στην αρχή αλλά αμέσως σκέφτηκε: «Ρε συ το σκότωσα το πουλί. Εντάξει βρίζει αλλά όχι και να το σκοτώσω. Μπορώ να το επιστρέψω».

Άνοιξε αμέσως την κατάψυξη. Ο παπαγάλος βγήκε με σοβαρό ύφος και ψιλοτρέμοντας είπε: «Λυπάμαι για την επιθετική συμπεριφορά μου και ζητώ συγγνώμη γι αυτή. Ομολογώ ότι παρεκτράπηκα και δηλώνω ότι θα κάνω προσπάθεια να διορθωθώ στο μέλλον».

Ο Φώτης έμεινε άναυδος για μια στιγμή. Πριν προλάβει να ρωτήσει τι συνέβη, ο παπαγάλος τον ρώτησε: «Μπορώ να μάθω τι σου είχε κάνει το κοτόπουλο;;;;;;;;».

Γεια σου ρε Αναστασια !!

Ο Γεροβοσκός

Ένας τελειόφοιτος της Ψυχολογίας έπρεπε να κάνει μια εργασία για τα δυνατά
συναισθήματα. Ο επιβλέπων καθηγητής του συνέστησε να αποφύγει τους ανθρώπους
των πόλεων, πολλά λόγια και λίγη ουσία και να ψάξει για πηγές στην ύπαιθρο.
Μια και δυο, παίρνει τα βουνά και σ` ένα χωριό στην Πίνδο εντοπίζει ένα
γεροντάκι που καθόταν μοναχό του.
- Γεια σου παππού... μπλα μπλα μπλα ...θυμάσαι να μου πεις μια φορά που να
σου `τύχε κάτι και να χάρηκες ΠΟΛΥ; Ο γεράκος σκέφτεται, σκέφτεται...
- Μια φορά, πριν πολλά χρόνια ένας γείτονας-Θεός σχωρεστον -έχασε ένα
πρόβατο στο βουνό. Μαζευτήκαμε λοιπόν καμία δεκαριά νοματαίοι, βγήκαμε στο
βουνό, βρήκαμε το πρόβατο, το γαμήσαμε και το φέραμε πίσω. (-Αυτό δεν
μπαίνει στην εργασία...για να ξαναδοκιμάσω) -ωραία...μήπως θυμάσαι καμιά
ΑΛΛΗ φορά, που να `γίνε κάτι ΑΛΛΟ και να χάρηκες ΠΟΛΥ; Ξανασκέφτεται ο
γεράκος....
- Μια άλλη φορά, ένας άλλος γείτονας-Θεός σχωρεστον κι αυτόν-έχασε την κόρη
του στο βουνό. Ε, μαζευτήκαμε καμιά εικοσαριά άντρες, βγήκαμε στο βουνό,
ψάξαμε, τη βρήκαμε, τη γαμήσαμε και τη φέραμε πίσω. (-σε λάθος κατεύθυνση
ψάχνω, ας αλλάξω θέμα)
- ωραία, παππού...τώρα να σε ρωτήσω κάτι άλλο...θυμάσαι να μου πεις αν σου
έτυχε ποτέ τίποτα που να ντράπηκες ΠΟΛΥ;;; Ο γεράκος πέφτει σε βαθιά
περισυλλογή...το βλέμμα χαμηλωμένο...και τελικά, με ύφος μεγάλης ένοχης,:
- Μια φορά χάθηκα στο βουνό........

Ο Εβραίος φονταμενταλιστής μπαμπάς καθόταν σε μια ξαπλώστρα
στην παραλία και χάζευε το μικρό του γιό που έπαιζε ανέμελα στο κύμα
με το κουβαδάκι του

Ξαφνικά σηκώνεται ένα τεράστιο κύμα που παρασύρει το παιδί στα βάθη της θάλασσας και το εξαφανίζει μπροστά στα έκπληκτα μάτια του πατέρα του.
Απελπισμένος ο πατέρας σηκώνει τα μάτια και τα χέρια του στον ουρανό, γονατίζει στην άμμο και αρχίζει να ουρλιάζει σα δαιμονισμένος: -ΚΥΡΙΕΕΕΕΕΕΕΕΕ....ΚΥΡΙΕΕΕΕΕ.....

Θεέ μου γύρνα πίσω το παιδί μου,
Θεέ μου στείλε μου πίσω το μονακριβο γιό μου,
Είναι το φώς της ζωής μου...
Είναι η ζωή μου όλη....
Θεέ του Ισραήλ κάνε το θαύμα σου, στείλε πίσω τον Αλόν,
Θεέ μου άκου τη φωνή του δούλου σου και λυπήσου με....
ΣΤΕΙΛΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΙΣΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ξαφνικά....ένα δεύτερο μεγάλο κύμα επιστρέφει το παιδί του...και τότε ό άντρας κοιτώντας τον ουρανό με ευλάβεια και ταπεινοφροσύνη
ψελλίζει...

-.......και το κουβαδάκι;

Το καλύτερο γράμμα χωρισμένου

Αγαπημένη μου Άννα,


ξέρω πως ο σύμβουλος γάμου είπε να μην επικοινωνήσουμε μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα ανάμεσά μας, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα να περιμένω άλλο. Τη μέρα που έφυγες, ορκίστηκα να μην σου ξαναμιλήσω ποτέ, μα αυτά ήταν απλώς τα λόγια του μικρού, πληγωμένου παιδιού μέσα μου.

Ωστόσο, σίγουρα δεν ήθελα να έρθω πρώτος σε επαφή μαζί σου. Στις φαντασιώσεις μου, εσύ ήσουν αυτή που σερνόταν πίσω σε μένα. Μάλλον αυτό χρειαζόταν η περηφάνια μου. Τώρα, όμως, βλέπω πως αυτή η περηφάνια μου κόστισε πολλά. Βαρέθηκα να προσποιούμαι πως δεν μου λείπεις. Δεν με πειράζει να ρίξω τα μούτρα μου, δεν με νοιάζει ποιος θα κάνει το πρώτο βήμα, αρκεί να συμβεί. Ίσως ήρθε η ώρα να αφήσουμε τις καρδιές μας να μιλήσουν όσο και ο πόνος μας. Και να τι μου λέει η καρδιά μου: «Δεν υπάρχει καμιά σαν εσένα, Άννα. Σε γυρεύω στα μάτια και τα στήθη κάθε γυναίκας που βλέπω, αλλά καμιά δεν είναι εσύ. Ούτε κατά διάνοια.»

Πριν δυο βδομάδες, γνώρισα μια κοπέλα στο Φλαμίνγκος και την έφερα σπίτι. Δεν το λέω για να σε πληγώσω, απλώς για να δείξω το απύθμενο βάθος της απελπισίας μου. Ήταν νέα, ίσως 19 χρονών, με ένα από εκείνα τα τέλεια κορμιά που μόνο η νιότη, και ίσως χρόνια προπόνησης στο πατινάζ, μπορούν να χαρίσουν. Μιλάω για το τέλειο κορμί. Βυζι@ απίστευτα και ένας κ*λος που δεν το έβαζε κάτω με τίποτα. Το όνειρο του κάθε άντρα, ε; Ενώ καθόμουν στον καναπέ και μου έπαιρνε πίπ@ αυτή η μουν@ρ@, σκέφτηκα: «Κοίτα τι πράγματα θεωρούμε σημαντικά στη ζωή. Είναι όλα τόσο επιφανειακά. Τι σημαίνει αλήθεια ένα τέλειο σώμα; Την κάνει, μήπως, καλύτερη στο κρεβάτι;» Σ' αυτήν την περίπτωση ναι, βέβαια, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ. «Την κάνει καλύτερο άνθρωπο; Έχει καλύτερη καρδιά από την μετρίως ελκυστική Άννα μου; Πολύ αμφιβάλλω.» Και δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό. Δεν ξέρω τι να πω, ίσως είναι που μεγαλώνω λίγο. Αργότερα, αφού την είχα φιλοδωρήσει με μισό λίτρο σπέρμ@, έπιασα πάλι τον εαυτό μου να σκέφτεται: «Γιατί νιώθω τόσο στραγγισμένος και άδειος;» Δεν ήταν η τέλεια τεχνική της, ούτε η πρόστυχη, ξεδιάντροπη πείνα της, μα κάτι άλλο. Ήταν ένα επίμονο αίσθημα απώλειας. Γιατί ένιωθα τόσο ατελής; Και τότε μου ήρθε: Δεν ήταν το ίδιο γιατί δεν ήσουν εκεί για να βλέπεις. Καταλαβαίνεις; Τίποτα δεν είναι ίδιο χωρίς εσένα. Θεέ μου, Άννα, τρελαίνομαι χωρίς εσένα. Και, ότι και αν κάνω, απλώς μου θυμίζει εσένα.

Θυμάσαι την Χριστίνα, την ανύπαντρη μητέρα που γνωρίσαμε πέρυσι; Ε, πέρασε την περασμένη βδομάδα από δω με ένα ταψί λαζάνια. Φαντάστηκε, λέει, πως δεν τρώω καλά χωρίς γυναίκα στο σπίτι. Δεν κατάλαβα τι εννοούσε εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Τέλος πάντων, πίνουμε λίγο κρασί και, λίγο αργότερα, την πηδ@ω στην παλιά μας κρεβατοκάμαρα. Και η κ@ριόλ@ είναι αχόρταγη στο κρεβάτι. Μου τα δίνει όλα, σαν μια αληθινή γυναίκα που δεν έχει ζήτημα με το βάρος της ή την καριέρα της, ή με το αν μας ακούνε τα παιδιά. Και τότε εκείνη βλέπει τον καθρέφτη πάνω στην παλιά τουαλέτα της μητέρας σου. Τον ακουμπάει στο πάτωμα, και πηδιόμαστε από πάνω του, για να κοιταζόμαστε. Κι αυτό με γεμίζει κ@ύλ@, αλλά και θλίψη, γιατί λέω: «Γιατί δεν έβαλε ποτέ η Άννα τον καθρέφτη στο πάτωμα; Τόσα χρόνια, ποτέ δεν τον χρησιμοποιήσαμε στο ερωτικό μας παιχνίδι.»

Το Σάββατο, πέρασε και η αδερφή σου για να μου φέρει την δικαστική εντολή περιοριστικών μέτρων. Βέβαια, η Βίκυ είναι ακόμη παιδί, μα σκέφτεται πολύ ώριμα, και με βοήθησε πολύ σ' αυτή τη δύσκολη στιγμή. Με συμβούλεψε πολύ για σένα, και για τις γυναίκες γενικά. Προσπαθεί να μας τα ξαναφτιάξει. Άννα, αλήθεια προσπαθεί. Πίνουμε λοιπόν σφηνάκια κάνοντας ένα ζεστό αφρόλουτρο, και μιλάμε για καλύτερες μέρες. Κοιτάζω αυτή την κοπέλα με το ίδιο DNA με σένα και το μόνο που σκέφτομαι είναι πόσο μοιάζει με σένα όταν και εσύ ήσουν 19. Και αυτό με κάνει να κλάψω, σχεδόν. Και τότε μας προκύπτει η Βίκι να γουστάρει το γ@μήσι από τον κ*λο, και αυτό με κάνει να σκεφτώ πόσες φορές σε πίεσα να το δοκιμάσεις, και πόσο αυτό ενίσχυσε την αποξένωσή μας.

Βλέπεις όμως ότι ακόμη και τότε, τη στιγμή που σπρώχνω μέσα στο σφιχτό κο***κι της αδερφούλας σου, το μόνο που κάνω είναι να σε σκέφτομαι; Είναι αλήθεια, Άννα. Και αν ψάξεις στην καρδιά σου, θα δεις πως και εσύ το ξέρεις. Δεν νομίζεις πως μπορούμε να τα ξαναβρούμε; Να σβήσουμε όλες μας τις διαφορές και να αρχίσουμε από την αρχή; Εγώ νομίζω πως ναι. Αν νιώθεις το ίδιο, σε παρακαλώ, σε θερμοπαρακαλώ, να μου το πεις. Ειδάλλως, μπορείς να μου πεις πού είναι το γαμημένο τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης;

Με αγάπη,
Μήτσος

Κάνει το ΣΔΟΕ έφοδο σε ένα μποuρδέλο στην οδό φυλής...

Στον προθάλαμο υπάρχει ένας αναρτημένος τιμοκατάλογος

- Ιεραποστολικό 20ΕΥΡΩ +23% ΦΠΑ
- Πισωκολλητό 20ΕΥΡΩ +23% ΦΠΑ
- Συντριβανάτο 20ΕΥΡΩ +23% ΦΠΑ
- Σπαγγάτο 20ΕΥΡΩ +23% ΦΠΑ
- Τσιμπούκι 10ΕΥΡΩ +10% ΦΠΑ

Μα τι γίνεται εδώ λέει ο προϊστάμενος του ΣΔΟΕ, όλα επιβαρύνονται με 23% ΦΠΑ και το τσιμπούκι με 10%. Πως είναι δυνατόν;


Και τότε η τσατσά λέει με μεγάλη περηφάνια:

Κύριε μου, έχουμε γάτα λογιστή και το έχει περάσει στα ροφήματα.