Mιας και ξυπνήσαμε σήμερα καλά να γράψουμε και δυο λογάκια για την "εμπειρία" που ζήσαμε χθες..
Ξεκινήσαμε ακριβώς στην ώρας μας από τον σημείο εκκίνησης. 9 ακριβώς ήμασταν στην Τρίπολη.
Μετά την σήραγγα του Αρτεμησίου, συναντήσαμε απίστευτη ομίχλη
με ορατότητα κάπου στα 50μ
Η θερμοκρασία ήταν στο 0 (για να μην αναφέρω -2)..
Ο δρόμος για την Σπάρτη ήταν με καλό ρυθμό.
Μετά το Γύθειο όμως η βροχή ( ποιο μοντέλο καιρού έλεγε για βροχή εκεί??? ΚΑΝΕΝΑ)
έριξε τον ρυθμό μας αλλά όχι και την θέληση μας για να φτάσουμε στο Ακρωτήριο. Οταν ήμασταν στον αυχένα, το σύννεφο που κατέβαινε με ταχύτητα μπροστά μας, ήταν σκηνή βγαλμένη από τις ταινίες του Θ. Αγγελόπουλου...
Στο Ακρωτήρι μόλις παρκάραμε τις μηχανές, ώς δια μαγείας, η βροχή σταμάτησε και έβγαλε ήλιο!!
Το περπάτημα για τον φάρο ήταν όλα τα λεφτά (τελικά μήπως πρέπει να καθιερώσουμε 1 ώρα περπάτημα στις εκδρομές μας???
για να τρώμε με όρεξη και να γίνουμε σιλουέτες???
)
Η επιστροφή μέχρι την Αρεόπολη ήταν με ελαφριά ψιχάλα.
Στην Αρεόπολη όμως έγινε ...η επανάσταση του καλαμακίου, της τυροκαφτερής και της ψημένης πίτας στα κάρβουνα
...
Ακολουθήσαμε τον δρόμο του γυρισμού και μόλις χάθηκε το φως, εμείς μπαίναμε στην Καλαμάτα..για βαρκάδα ..γμτ είχα ξεχάσει να πάρω το κουπί μαζί μου
Κάπου εκεί στα φανάρια, στους χειμμάρους, στο ατέλειωτο νερό (έριχνε ο Θεός με τον Θεό λέμεεεεεε) χαθήκαμε
(μα εμείς στις εκδρομές μας ΠΟΤΕ δεν χανόμαστε
)...δεν χανόμαστε???
Προσωπικά μετά τα 2α Διόδια, το απογείωσα καί η άφιξη μου στην Αθήνα έγινε εν μέσω βροχής, καταιγίδας, λασπόνερων και τα λοιπά συνναφή...
Ευχαριστώ όλα τα παιδιά που περάσαμε υπέροχα ...
Μια εμπειρία ακόμη λοιπόν...
Μερικές φωτό από μένα...