Κάλιο αργά....... παρά ποτέ λένε στο χωριό μου
Λοιπόν, να καταθέσω και εγώ με την σειρά μου ( έστω και καθυστερημένος )...........
τα όσα έλαβαν χώρα εκείνη την ημέρα.......χωρίς φόβο και πάθος.
Στην πρωινή συνάντηση ήταν όλοι Εγγλέζοι στην ώρα τους ..... ( άντε και ένας Γιαπωνέζος και ένας Γερμανός )....
εκτός από τον Τaso sax ( ο οποίος ακόμη αγνοείται ).......
Όσο περιμέναμε, έγινε μια παρουσίαση χειμερινής κολεξιόν από τους συμμετέχοντες σε ισοθερμικά, fleece, μάλλινα και πάρα πολλά άλλα..........( μόνο ηλεκτρικά εσώρουχα δεν είδαμε )
Η Ελένη παρά τα 300 ισοθερμικά που φορούσε,
''σούφρωσε'' και ένα επιπλέον πουλόβερ ( νομίζω από τον Χρήστο ), για να ενισχύσει την άμυνα της ενάντια στην υγρασία και το κρύο !!!
Εγώ με την σειρά μου, ενίσχυσα την αυτοπεποίθηση της...... ( μην έχοντας άλλη επιλογή αφού με κοιτούσε σαν κουτάβι μες το κρύο )......ώστε να είναι συνεχώς πίσω μου με την πρόφαση ότι θέλει να βλέπει τις γραμμές μου.... ( αν και μεταξύ μας..... μάλλον την ζέστη απο τα τρία τελικά επιζητούσε )
Να μην ξεχάσω και να αναφέρω και μια ευχάριστη έκπληξη στην πρωινή συνάντηση... τον Φώτη !!!
τον οποίο δεν τον περιμέναμε !!!
Με μία καθυστέρηση περίπου 20' από τον χρόνο που είχα εκτιμήσει.... ξεκινήσαμε.
Δυστυχώς από νωρίς ο Μέρφυ μας έδειξε ότι δεν θα ήταν μια εύκολη μέρα. Η παλιά εθνική ήταν γεμάτη υγρασία, πράγμα που μας έκανε να κινηθούμε αρκετά προσεκτικά.
Το κονβόι ήταν μεγάλο και ήταν δύσκολο να ελεγχθεί . Με το που περάσαμε την Θήβα και βγήκαμε στην ευθεία για Λιβαδειά, μένω στην άκρη και αφήνω τους άλλους να συνεχίσουν ώστε να μας μετρήσω.
Ο τελευταίος που ήταν ο Φώτης ( η εμπειρία του σε όλο το ταξίδι ήταν πολύτιμη, αν και είχε τον άχαρο ρόλο του τσομπανόσκυλου ), μου αναφέρει ότι έχει μείνει πίσω ο Βαγγέλης ( γιατρός ).
Περιμέναμε λιγάκι και δεν σας κρύβω ότι αρχίσαμε να ανησυχούμε
.
Αποφασίζω να φύγω να προλάβω τα παιδιά ώστε να τους σταματήσω και να δούμε τι έχει γίνει με τον Βαγγέλη. Ο Φώτης θα έμενε εκεί να τον περιμένει. ( Να αναφέρω ότι τον είχαμε πάρει και τηλ αλλά τίποτα ).
Ο Μέρφυ λοιπόν ( εκτός του άγχους με τον Βαγγέλη ), έβαλε και νέφτι στον κ@λο κάποιου ( δεν ξέρω ακόμη ποιός, αν και barba
μυρίζομαι
) και τράβηξε με 200 άρες όλο το group στις ευθείες
. ( Η Σωτηρία προκειμένου να διευκολύνει το έργο το Βασίλη... μετά τα 170km έκλεισε τα μάτια
).
Εγώ έκανα πάνω από 10' με ταχύτητες πάνω από 240 χλμ να τους προλάβω. Τελικά κατάφερα και τους πρόλαβα λίγο πριν την Λιβαδειά.
Εκεί μετά από αρκετή ώρα και ενώ ήμασταν έτοιμοι με τον Φώτη να γυρίσουμε, το τηλέφωνο χτύπησε και ήταν ο Βαγγέλης...
ο οποίος μπέρδεψε τις διαδρομές και ακολούθησε κάποια από Παϊδακιάδα
Δεν πειράζει, τέλος καλό...όλα καλά.
Ξανά ξεκινάμε και μετά από 5' έρχεται η Ελένη δίπλα μου και μου λέει ότι μου έφυγε η βάση με τα τέλη κυκλοφορίας μου
( είχε όρεξη ο Μέρφυ ). Είπα στα παιδιά να συνεχίσουν και εγώ γύρισα μερικά χλμ πίσω να το βρώ. Τελικά το βρήκα
( Thanks Helen
)
Να αναφέρω εδώ ότι έπεσε και η πολύ καλή ατάκα του Κώστα ( Barbadinos ) πρός την Ελένη.... '' γιατί δηλαδή, χωρίς το σήμα δεν ταξιδεύει
)..
Με τα πολλά φτάσαμε Αμφισα.
Να κάνω μια μεγάλη παρένθεση εδώ και να αναφέρω κάτι ...... Μην έχοντας ξανά ταξιδέψει με την Ελένη πάνω στο Daytona, νόμιζα ότι βρισκόταν ακόμη σε περίοδο προσαρμογής. Έκανα μεγάλο λάθος !!!!!
Το οδηγικό της επίπεδο είναι αρκετά ψηλά και με ξάφνιασε ευχάριστα. ΜΠΡΑΒΟ !!!
Περάσαμε τον Μπράλλο σχετικά αργά ( όχι και όλοι
) και είχαμε σημείο συνάντησης κάτω πριν την γέφυρα. Αφού περιμέναμε, μας λέει ο Λεωνίδας ότι μάλλον ο Κίμωνας με τον φίλο του πρέπει να έχουν χαθεί !
Ξαφνιάστηκα αφού είναι μια ευθεία αλλά είπαμε, εκείνη τη ημέρα είχαμε και τον Μέρφυ στην παρέα μας.
Καβάλησα την μηχανή και ξανά ανέβηκα τον Μπράλο ( όχι πως με χάλασε
) ώσπου είδα τα παιδιά και κατεβήκαμε μαζί.
Με το που βγήκαμε Ε.Ο. για Λαμία, 5' αργότερα ένα μεγαλοπρεπές αστυνομικό μπλόκο μας σταματάει
Ερωτήσεις του οργάνου όπως '' δεν νομίζω να πηγαίντς για φασαρίς πουθενας'' η ''έχετε όλ τα χαρτιάτς'' καταγράφονται απλά στα πρακτικά
Δεν σας κρύβω, ότι σε μία τόσο μικρή διαδρομή, με τα τόσα που είχαν συμβεί, άρχισα λίγο να ανησυχώ !!
Φτάσαμε επιτέλους Δομοκό, όπου βλέπω τον Χρήστο ( tselos ), ο οποίος με τσίγκλαγε αρκετή ώρα.
Ζητάω άδεια από την Νο2 ( Ελένη ) να φύγω και εξαφανιζόμαστε.
Ο Χρήστος το έχει χαλαρά
( νομίζω εάν είχε ένα supersport θα τον έβλεπα με τα κυάλια) ανεβάσαμε έναν αρκετά γρήγορο ρυθμό ο οποίος μετά από λίγο έγινε έως ''φρενήρης''....... το καταχάρηκα Χρήστο
Μετά απ' αυτό φτάσαμε επιτέλους στο Νέο Μοναστήρι, όπου μας περίμενε ο ''ήρωας'' Κώστας. Πάνω από δύο ώρες ο κακομοίρης !!!
Χωρίς άλλο ευτράπελο,φτάσαμε στην Καλαμπάκα..... αλλά εκεί ο Μέρφυ πάλι μίλησε.
Το ζαχαροπλαστείο που είχαμε το ραντεβού..... ήταν ΚΛΕΙΣΤΟ !!
Έπαιρνα όλη την εβδομάδα τηλ και δεν απαντούσε, αλλά φαντάστηκα πως απλά το είχε αλλάξει.
Εκείνη την ώρα έφτασαν και τα παιδιά από την Βορ. Ελλάδα και έτσι πήγαμε στην πόλη για καφέ.
Για την ιστορία το καφέ που είχαμε κάτσει πέρυσι...... είχε κλείσει και αυτό
...τσσσσ λεπτομέρεις
Από εκείνο το σημείο και μετά.... θυμάμαι λίγα πράγματα.
Θυμάμαι τον γιατρό να χυμάει πάνω στα βιενέζικα που κράταγε ο Θωμάς.................
την Ελένη με ένα πιάτο γεμάτο γλυκά ........
την απίστευτη τιραμισού της Σωτηρίας .........
και το πιστόνι στο κινητό του Γιάννη........
Ανεβήκαμε πρός τις μονές ( όπου και εκεί κάναμε λάθος )..........
και μετά φύγαμε για Τρίκαλα ( φαγητό ), αφού πρώτα ξαναγυρίσαμε στο κλειστό ζαχαροπλαστείο και βγάλαμε ομαδικές φωτό.
Στα Τρίκαλα πάλι χαθήκαμε ( συνήθεια έγινε πιά )..............
είδαμε γι' άλλη μια φορά το είδος ακρίδας atsatsos-atsatsos.
ο οποίος πρέπει να κατάπιε πάνω από 4 κιλά φαγητό και δύο κιλά γλυκό
Να είσαι καλά Λευτέρη μου !!!! ( τουλάχιστον αυτήν την φορά δεν ήουν άϋπνος
Ξεκινήσαμε το δρόμο της επιστροφής............. δεν θα σας κουράσω με μαύρες ζελατίνες που είχαν κάποιοι
και δεν μπορούσαν να οδηγήσουν στην νύχτα, ούτε ότι πάλι χαθήκαμε
με αυτά και αυτά........ όλοι φτάσαμε στα σπίτια μας και αυτό έχει την μεγαλύτερη σημασία.......
περάσαμε όμορφα......... παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε.......
και γενικά το χαρήκαμε !!!
Προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά για την συμμετοχή τους, νομίζω ότι είναι μια καλή ευκαιρία να συναντιόμαστε και με τα παιδιά της Βορ. Ελλάδος και πραγματικά θα ήθελα να είμαστε όλοι καλά ώστε να το ξανακάνουμε σύντομα !!!