Παιδιά νομίζω ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι, συνταγές ή σωστές δοσολογίες.
Δηλαδή, ΟΚ καλό θα ήταν να αφομοιώσω αυτά που έμαθα στο level I πριν προχωρήσω στο level II. Kαλό θα ήταν επίσης να προπονηθώ ανάμεσα με track days. Πρέπει όμως όλα αυτά να τα εντάξω και στην "πραγματικότητά μου".
ΟΛΑ αυτά που μας είπανε, στη θεωρία τα ήξερα. Ήξερα πότε πρέπει να ανοιξω το γκάζι στη στροφή, ήξερα ότι κατά πάσα πιθανότητα στρίβω πολύ νωρίς και προσπαθούσα να το δουλέψω, ήξερα ότι όσο πιο γρήγορα πλαγιάσει τόσο το καλύτερο κ.λπ., κ.λπ.. Δεν τα ήξερα επειδή είμαι ο φωτεινός παντογνώστης, αλλά επειδή είχα διαβάσει. Η ύλη που διδασκόμαστε είναι το "TWIST OF THE WRIST II" του Keith Code, ιδρυτή του CSS.
Ωραία. Αυτά όμως αν θέλει κανείς να τα κάνει κτήμα του πρέπει (πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη) να τα κάνει και κάθε μέρα. Εντάξει, στην πίστα η εξάσκηση είναι συμπυκνωμένη, στοχευμένη και οπωσδήποτε πληρέστερη απ' ότι στην καθημερινότητα, όμως την καθημερινότητα την έχουμε κάθε μέρα και εύκολα. Την πίστα πάλι όχι. Επίσης εγώ προσωπικά (και διορθώστε με αν κάνω λάθος) έχω και κάποια φοβία όσον αφορά τα track days. Στο CSS είχε κανόνες (π.χ. όχι προσπεράσεις στην στροφή, με απόσταση μικρότερη των 2m κ.λπ.). Στο track day φοβάμαι ότι θα είμαι έρμαιο του κάθε κάγκουρα που ήρθε να ντριφτάρει. Επίσης με ανησυχεί το ενδεχόμενο ο ρυθμός μου να ενοχλεί τους υπόλοιπους σε βαθμό που να τους "αναγκάζω" αν θέλετε να κινούνται επικίνδυνα γύρω μου.
Η άποψή μου είναι ότι, αν περιμένω πότε θα έχω κάνει κτήμα μου την ύλη του level I, πότε θα έχω κάνει αρκετά track day, πότε θα βρω χρήμα, πότε θα βρω χρόνο (ένα ολόκληρο Σάββατο για ανθρώπους με οικογένεια δεν είναι εύκολο πάντα) τότε μάλλον κλάφτα Χαράλαμπε.
Μετά το Riding School ήθελα να κάνω CSS. Τελικά μου πήρε 2 χρόνια να ξαναβρώ timing.
Συμπέρασμα. Μέχρι τις 10 Μαΐου το πλάνο είναι να ξέρω αν προλαβαίνω και έχω χρήμα να κάνω και το level II.
Και αν ισχύουν τα παραπάνω μάλλον θα το κάνω. Αν δεν το κάνω τώρα τότε το επόμενο χρονικό παράθυρο θα είναι για εμένα το λιγότερο σε ένα χρόνο...
HelenKoR"Nαι ισχύει! Εγώ τα είπα αυτά αλλά τουλάχιστον ήμουν χαριτωμένη! Δεν φώναζα
( Διάβαζες κόμιξ - ιστορίες με τον Σκρούτζ; )"
Κανείς δεν είπε το αντίθετο.
Αλλά όσο για τη φωνή...Τι να κάνομε μανδάμ. Έχομε δυνατή φωνή. Κουσούρι από παιδί...
...metal under tension, begging you to touch and go...