Uploaded with
ImageShack.usΜόλις επέστρεψα απο το 15ο 36ωρο με τις μνήμες νωπές ακόμα και την χαρά απερίγραπτη που τερματίσαμε στο πιό δυσκολο και επώδυνο 36ωρο ever και μάλιστα στούς πρώτους ( 2ος ο Αλμέρος και 3ος εγώ )
Ξεκινάμε απο Αθήνα με Γιώργο αλμέρο γυρω στις 12 την παρασκευή , περνουμε την βαρετή εθνική και στις 13.30 βρισκόμαστε στο Ναύπλιο , αφήνουμε τα πράγματα μας στο ξενοδοχείο , και πάμε μιά βόλτα στην πανέμορφη πόλη του Ναυπλίου , ανεβήκαμε μέχρι το παλαμήδι , και στα πόδια μας ολη η πόλη , γυρνάμε στο ξενοδοχείο παρκάρουμε τις μηχανές μας , εχουν ερθει πολλοι 36ωρίτες και συνεχίζουν και ερχονται ακόμα , βρίσκω ολα τα καλά φιλαράκια , αστεια πειράγματα μεταξύ μας , κανουμε σαν μικρά παιδιά , ξαφνικά ανακαλύπτω οτι το κοντρόλ του συναγερμου μου με τo ιμομπιλαιζερ δεν οπλίζει απο το 1 μετρο ....κρύος ιδρώτας με πιάνει , με τα πολλά το ξεμπλοκάρω και τρέχω στην πόλη που ευτυχώς βρισκω μπαταρία και ολα εντάξει
Παρασκευή βράδυ παιρνουμε οδηγίες χωρις road book αυτη την φορά , απλα οι διαδρομές θα γίνονταν χωριό - χωριό , τα gps εχουν ανάψει απο το φόρτωμα μέχρι αργά καθόμασταν με τον Γιώργο , τελικά ειπαμε να κοιμηθουμε , αλλα ο συγκατοικος μας γιώργος με το gs 1200 δεν μας αφησε σχεδόν καθολου να κοιμηθουμε απο το ροχαλητό
ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΙ 08.00 ΕΚΚΙΝΗΣΗ
Ξεκινάμε με συνοδοιπόρο Αεροπόρο Αλμέρο και Γιώργο με gs 1200 πιάνουμε τον αχλαδόκαμπο , ο ρυθμός καλός μένω πίσω τους λίγο να ζεστάνω λάστιχα , στίς πρωτες στροφές δεν μου δίνει καλή αισθηση , ο δρόμος και πάω χαλαρά μέχρι να νιώσω οτι βασταει καλά , ευτυχώς βρίσκω την καλή μου ψυχολογία ( παράδοση το εχω στην αρχη να πηγαίνω χαλαρα ) και αρχίζω να περνάω σιγά σιγά μπροστά μεχρι να τους ξαναβρώ , σχεδόν στην μεση του αχλαδόκαμπου , πάμε μαζί , αποφασιζουμε με αλμέρο να πιάσουμε πιο γρηγορο ρυθμό , αφηνουμε πισω το gs , που δεν μπορούσε να μας ακολουθησει σε πιο γρηγορους ρυθμούς και ειμαστε οι δυο μας πλεον , κοιταμε τον χαρτη , μπαινουμε πλέον σε σφιχτο επαρχειακό , συνεχίζουμε στον ιδιο ρυθμό , αγαπημενη ταχυτητα η τριτη , η μερα καλή ευτυχώς παρα τις αρχικες προβλέψεις για βροχή , η φυση μυρίζει υπέροχα , κατευθυνόμαστε πρός αγ Ανδρέα βγαζουμε την 1η φωτό χωρίς να βγαζουμε κρανος και γαντια , είμαστε στα πρώτα γκρούπ , παρέα με αλλες μηχανές ανεβαίνουμε πάρνωνα , ο δρόμος φιδάκι με πολλες φουρκέτες που στις περισοτερες βρίσκεις και τα λουλουδια ακομα στις ακρες του δρομου και αφηνουν πανω στην μηχανη στους καθρεπτες μας τα χρωματα τους
Φτάνουμε στην 2η φωτό πολλές μηχανές μαζί ξανα δεν βγαζουμε κρανη για να μην χανουμε χρόνο και συνεχιζουμε προς κονιδίτσα και ανεβαινουμε βορεια πλεον για κατευθυνση μεγαλόπολη , πάντα μέσα απο χωριά , ανεφοδιαζομαστε βενζίνα , ο βενζινας μας λέει ....παιδια προσοχη στα επόμενα χλμ , εχει γλυστερο δρόμο με ανάποδες κλισεις , καλύτερα να πατε απο τον κατασκευη δρόμο που γινετε αλλα και εκει προσοχή θελει , μπαινουμε λοιπον στο υπο κατασκευη χωματόδρομο , βατο για 25 χλμ στην αρχή ηταν καλός μετα ομως και εφοσον οι μηχανες ειχαν αλλαξει χρωμα , πολυ χωμα ρε παιδι μου και ενω πηγαιναμε με σταθερη ταχυτητα 60χλμ ξαφνικα νιωθω την μηχανη μου να χορευει ο πισω τροχος , δυστυχως δεν ειδα το τσαιλι χοντρο που ηταν μπροστά μου στα επόμενα 100 μετρα , αρχίζει και κουναει το μπροστινο μου στην σκέψη μου λεω πως θα πεσω να μην χτυπησω και να μην παθει οσο το δυνατον τιποτα η μηχανη μου , δινω μια απελπιδα προσπάθεια ανοιγω λιγο το γκαζι , προς στιγμη φαινετε να διορθώνει αλλα με βγαζει προς τα εξω , λεω αυτο ηταν τωρα βγαινεις εξω στα πουρνάρια .....ως δια μαγείας σταματαω στην ακρη , δεν το πιστευω οτι ειμαι ορθιος και τα ποδια μου ακουμπουν κατω με ορθια την μηχανη μου , λιγο μπροστα ο αλμέρος ακριβως τα ιδια ειχε τραβηξει και αυτος , συνεχιζουμε με περισσοτερη προσοχη πλεον , βγαινουμε σε μια εξοδο ευτυχως στον δρομο που ηταν ασφαλτος και πολυ καλη , βγαζουμε το αχτι μας , καθαρίζουμε λάστιχα και ξαναβγαινουμε χωριο χωριο πλεον μεχρι το παιχνιδι που ειχε πολύ γελιο ...δρομος 50 μετρων σε ανώμαλο εδαφος τρεξιμο και επιανες το οπλο , εριχνες 5 βολες , εριξα τις 2 στοχο και οι 3 στο γαμο του καραγκιοζη
Εκει συναντιόμαστε με αλεξ και σπυρο τοτολο με busha λεμε 2,3 κουβεντες και συνεχιζουμε , ειμαστε πλέον στους πρώτους , πιανουμε καλό ρυθμό , ξανα σε φιδισιο δρομο , βγαινουμε στο διαβολίτσι , μπροστά μας κοιτάμε ερχεται καταιγίδα , ξαφνικά η μερα γινεται νυχτα , σταματάμε βαζουμε αδιαβροχα και σε 1 λεπτο μπαινουμε στην καταιγίδα , χαλαζι οι δρομοι γλυστρανε αρχιζω και μετραω χαζογλυστριματα μετα τα 15 σταματαω να μετραω , ο ρυθμος αναγκαστικα πεφτει η ωρα ειναι περιπου 3 και συνεχιζουμε ακαθεκτοι με συνεχη βροχη , ευτυχως πιο λιγο αλλα ριχνει συνεχεια , φτάνουμε στην λιμνη λάδωνα στις 6 , παιρνουμε το road book και μας πληροφορουν τα παιδιά οτι εχουν περάσει μονο 2 μηχανες μονο απο εκει , πινουμε νερο , τρωμε ενα σαντουιτς του αλμέρου λαδώνουμε αλυσίδες και βγαίνουμε προς τα αροάνια ,μπροστα ο γιώργος μου δειχνει ενα σημειο που κατεβαίνει ρυακι πανω στον δρόμο κατηφορικό , περνάει στην ακρη , εγω το περνάω με σταθερό γκάζι ξαφνικα αισθάνομαι σαν την μπαλαρίνα πανω στον παγο μου γλυστράει μαζι το πισω με το μπροστινό μου .....θεε μου λεω και ετοιμαζομαι να κουλουριαστώ ...... νιωθω την μηχανη μου να διπλώνει , αναποδα λιγο γκαζακι και με παει προς το αυλακι που ειχε συνεχομενα με το μπροστινο να ισιωνει και το πισω να γλυστραει συνεχεια , ευτυχως σταματαω , βαζω κατω τα ποδια , η καρδια μου χτυπαει σαν τρελη , ουφφφφ την γλυτωσα και παλι , συνεχιζω φτανω τον γιωργο και φτανουμε προς καλαβρυτα , εκει χαθηκαμε για λιγο ψαχναμε μια φωτο που οπως ειδαμε αργοτερα ηταν λαθος στο road book και τελικα ηταν στην κλειτορία
Εκει ακουω μια φωνη στην πλατεια που βγαζαμε την τελευταια φωτογραφια της 1ης μερας , ηταν ο Κωστας ο μαθουσαλας και με εψαχνε , φιλε χαρηκα παρα πολυ που σε γνωρισα απο κοντα , εσενα και την φαμιλια σου , να εισαι πανατα καλα , μας λεει τον δρομο που πρεπει να ακολουθησουμε και θα ηταν φρονιμο να μην ανεβουμε νυχτα απο γκουρα θελαμε ακομα 5 ωρες γεματες , αποφασιζουμε με γιωργο και αλλους μαζι φιλους 36ωριτες να κανουμε το πιο ευκολο κοματι και να παμε στο ναυπλιο , απο εθνικη , βγαινουμε στην εθνικη , βγαζω το αχτι μου με ρυθμους 180 + και στις 10 το βραδυ ειμαστε στο ξενοδοχειο , τρωμε και νανα γιατι την επομενη μας περιμενει 2ο σκληρο σεξ , συνολο πρωτης μερας περιπου τα 750 χλμ 14 ωρες οδηγησης
ΚΥΡΙΑΚΗ ΩΡΑ 08.00
Δευτερη μέρα παιρνουμε ξανα εκκινηση και φευγουμε ξανα απο αχλαδόκαμπο , η μηχανη μου παραδοσιακα την 2η μερα παντα με προδιαθετει και η ψυχολογια μου ειναι στο ζενιθ , πιανουμε φρενηρη ρυθμο , παρα πολυ γρηγορο , οι μηχανες στριβουν και πλαγιαζουν μαζι στον αχλαδοκαμπο , χαιρομαι παρα πολυ , το ευχαριστιεμαι πολυ ξεκουραστη οδηγηση , χωρις καν να ζοριζεσαι , απαλα μπανεις και βγαινεις απο φουρκετες με χορευτικες φιγουρες γαληνιες , πιανουμε απο τα βουνα του αιγιου την πρωτη φωτο της δευτερης μερας , βρισκουμε ενα γκρουπ απο μηχανες μια παρεα που ηταν αρκετα γρηγοροι ολοι τους , με πιανει παλι καταδιωκτικη μανία , και φτάνουμε πρωτοι με διαφορα δευτερολεπτων στο ριο , πισω μας ακριβως το ξηροκάμπανο ducati του χρήστου απο την μυτηληνη , φοβερο τιμόνι ο τυπος πέρσι ειχε τερματισει 1ος
Περναμε την γεφυρα ριου αντιριου πρωτοι με τον Αλμέρο, βαζουμε βενζίνα και συνεχιζουμε με διαβολεμενο ρυθμο , η κρητική αεροπορία στο καθηκον της , με το v strom και το tiger να εχουν βγαλει φτερα και χωρις λαθη προχωραμε προς τον προυσό , υπεροχο τοπιο , αλλα λογω του ρυθμου μας δεν μπορεις να τα απολαυσεις ολα , βγαζουμε 2η φωτο σε μια ταβερνα , οι μυρωδιες μας σπανε την μυτη ακθεκτοι συνεχιζουμε , μονοι πλεον πρωτοι και εχω στο μυαλο μου οτι κατι δεν παει καλα , λεω αναβληθηκε μαλλον το 36ωρο ??? μεσα στα ελατα προσπαθω να ακουσω εαν ερχονται αλλες μηχανες ....τιποτα απολυτη ησυχια , ειμαστε σιγουροι οτι δεν εχουμε χαθει και συνεχιζουμε μονοι μας προς τις επομενες φωτογραφιες , προς βρουβιανα , λιμνη ταταρνας φραγμα ταταρνας , 4 ωρες και δεν εχουμε δει ουτε μια μηχανη , αρχιζω πλεον και κανω σεναρια στο μυαλο μου λες να βγουμε πρωτοι απιστευτο , εγκαταλειπω την ιδεα αμεσως γιατι εχουμε πολυ δυσκολο κομματι , ακομα προεχει η ασφαλεια μας , 60 χλμ πριν το καρπενησι , επιτελους σε ενα βενζιναδικο , βρισκω τον μιραζ με την ομαδα του τους λος παγουριστας , μαζι με τον Νικμορ και μου λενε αναποδα πατε ???? αχαχχααχχαχααχ συνειδητοποιουν οτι εχουν να βγαλουν αλλες 3 φωτογραφιες και οντως ειμαστε 3 ωρες μπροστα εμεις , συνεχιζουμε εχουμε αλλα 40 χλμ για καρπενησι , ειμαστε τυχεροι ουτε η βροχη δεν μας ειχε πιασει , οπως με πληροφορησε ο σπυρος με τοkTM 990 , επεσε ενας κεραυνος διπλα τους σε ενα δενδρο και επιασε φωτια το δενδρο , φευγουμε εχουμε πλεον 30 χλμ για το καρπενησι , σε πολυ λιγο ο ουρανος κλεινει τελειως ερχεται μεγαλη μπορα , μου λεει ο αλμέρος να βαλουμε αδιάβροχα , του λεω οχι να μην χασουμε χρονο , λαθος μου , ο γιωργος φοραει τα αδιαβροχα , εγω οχι και το πληρωσα ακριβα , πεφτουμε σε δυνατη μπορα , χαλαζι , θαμπωνει η ζελατινα απο το κρανος γκρρρρρρρρ ομιχλη , κεραυνοι επεφταν , και νιωθω σιγα σιγα να πλημιριζει η κορντουρα το παντελονι , μποτες και μπουφαν ημουν στεγνος , γαντια και παντελονι μουσκεμα , σιγα σιγα παμε προς το καρπενησι , μου φανηκαν ατελειωτα αυτα τα χλμ , επιτελους με χιλια ζορια φτανουμε , εκει μας λενε ειμαστε οι πρωτοι που παμε , εγω τα βγαζω ολα μποτες κορντουρες , το παντελονι στην κυριολεξια εσταζε σαν το σφουγγαρι , χανουμε 1 ωρα πολύτιμη , μας εξηγουν οτι εχουμε το πιο δυσκολο κομματι 170 χλμ μεχρι τον τερματισμο , περιπου 5 ωρες απο εκει , παιρνουμε οδηγιες και πλεον στεγνος μπαινουμε στο δυσκολο κομματι χωρις γυρισμο , ειναι ακομα μερα ευτυχως !!!!!
19.00 στριβουμε προς κλαυσί,εκει λοιπον εγινε κατι το τελειως κουφο , ενας τραγος μου εκανε επιθεση , δεν ξερω αν το τραβηξε το χρωμα η κατι αλο , τελευταια στιγμη τον απεφυγα , ερχοταν με φορα κατα πανω μου , ανοιξα γκαζι και ουφφφ γλυτωσα .... πισω μας ο χρηστος με το ξηροκάμπανο ducati μας προλαβε γιατι επεσε το αδιαβροχο του αλμερου και σταματησα να το παρω , αυτος πιστευε οτι κατι μου ειχε συμβει χασαμε μιση ωρα εκει , αποφασιζουμε να παμε και οι 3 μαζι στον τερματισμο , ομως για κακη τυχη του χρηστου του βγαινει η αλυσιδα , γαμωτο λεω δεν μπορει να συμβαινει αυτο , ειναι αδικια , πριν ειχαμε πιασει τοσο καταπληκτικο ρυθμο , εβλεπα να χρηστο να υψωνει την γροθια του και να φωναζει ...και γαμω τους ρυθμους παληκαριααααααααααααα παμεεεεεεεεεεεεεε , κριμα πολυ κριμα , ειδοποιουμε την οδικη βοηθεια , στο σημειο εκεινο , βλεπω ενα gs 800 να μας πλησιαζει ...ειναι η πολυτίμη βγαζει το κρανος και την γνωριζω , το ελεγε η καρδια της να κανει το επικινδυνο κομματι μονη της , ο αλμερος καθεται με τον χρηστο , εμεις πλεον μπαινουμε στον επικινδυνο χωματοδρομο με το κοκκινοχωμα , ειμαστε οι πρωτοι που το περναμε με την πολυτίμη , τα λαστιχα μου γλυστρανε συνεχεια , εχει βρεξει και συνεχως τα ποδια κατω , εαν εφευγες κει γλυστραγες θα επεφτες 100 κατω , , 3 χλμ ηταν αλλα καναμε αρκετη ωρα να βγουμε , επιτελους βγαινουμε σε ασφαλτο , οι μηχανες μας σε κακο χαλι μεσα στο κοκκινοχωμα , μποτες παντελονια ολα κοκκινα , περιμενουμε τον αλμερο και φτανουμε τελευταια φωτογραφια , αλλα σε χαλαρους ρυθμους , βγαζουμε φωτο , εκει μας πιανει ο αλεξ , μιλαμε για λιγο και φευγουμε για τα επομενα 100 χλμ , σε πολυ δυσκολο δρομο , βραδυ , μουσκεμενοι να κατηφοριζουμε προς το γαλαξειδι και μετα τερματισμος στην Ιτεα , ο γιωργος δεν μπορει τον αργο ρυθμο που ειχαμε και μου λεει πως παει μπροστα , ετσι συνοδοιπορος μου στα τελευταια 100 χλμ ειναι το gs 800 της πολυτίμης
20 χλμ πριν την Ιτεα , στην μεση του δρομου ηταν ενα ψοφιο σκυλι , τελευταια στιγμη κοβω αριστερα και το αποφευγω στο τσακ , μεγαλε λεω μην χαλαρωνεις , το μονο που σκεφτομουν ηταν να παω ορθιος στον τερματισμο , και οντως ετσι εγινε , εφτασα 23.55 στον τερματισμο ... τι υπεροχο συναισθημα , πονας ολοκληρος , εισαι βρεγμενος , κουρασμενος, πεινασμενος , εχεις περασει απο δυσκολιες, εχεις κινδυνεψει και μονομιας ολα ξεχνιουνται , στεκεσε στην αψιδα του τερματισμου και θες να ουρλιαξεις να φωναξεις , ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
16 ωρες συνεχους οδηγησης η 2η μερα , γυρω στα 700 χλμ , απλα θελω να ευχαριστησω τον συνοδοιπορο αεροπορο αλμερο για τις 36ωρες ωρες οδηγησης που καναμε με μεγαλη επιτυχια φετος
Την γραμη του τερματισμου με ολα τα χλμ και ολες τις φωτογραφιες , απο τις 200 μηχανες που ειμασταν καταφεραν απο οτι εμαθα να το κανουν μονο οι 14 ,που δηλωνει οτι ηταν το πιο δυσκολο 36ωρο