Όταν τα λάστιχα ουρλιάζαν "don't trust too much", όταν από τη βροχή ξεπετιόνταν χρυσόψαρα απ τις μπότες, όταν η ομίχλη θύμιζε τοίχο φρουρίου σαν κ αυτό που πολέμαγε ο "Γιάννης ο Χιονιάς", ξαφνικά είδα κ τη ταμπελίτσα κ τότε ξεκίνησα να συνειδητοποιώ τι κάνω....! Αλλά στο τέλος ζήσανε αυτοί καλά κ μεις στεγνώσαμε (...μετά από αρκετές ώρες...!)
Sometimes I Ride to forget... But I never forget to Ride...