Καλησπέρα σε όλους,
Είμαι ο Πιέρρος,
για όσους γνωριστήκαμε….
Θα ηθελα να σας πω δυο λογία για την διαδρομή μιας και είμαι από εκεί (Μάνη) και γνωρίζω πολύ καλά τον δρόμο.
Μέχρι Τρίπολη είναι όλα τέλεια, εθνική οδός και όσο πάει….
Από Τρίπολη – Σπαρτή – Γύθειο βγαίνεις από εθνική, ο δρόμος γίνεται επαρχιακή οδός, αλλά με καμία σημαντική δυσκολία (στροφές-οδόστρωμα).
Το ‘’πρόβλημα’’ παρουσιάζεται λίγο μετά το Γύθειο, κοντά στην Αρεόπολη και στην συνέχεια στην μέσα Μάνη. Η ποιότητα του οδοστρώματος είναι σε πολλά σημεία κακή (μπαλώματα και τρύπες) ο δρόμος είναι αρκετά στενός και υπάρχουν πάρα πολλές τυφλές στροφές. Το ενδεχόμενο να βρεθεί κάποιο βόδι (κυριολεκτικά) στον δρόμο είναι μεγάλο.
Από την Αρεόπολη και μέχρι Ταίναρο τα βενζινάδικα είναι είδος προς εξαφάνιση. Βενζίνη στην Αρεόπολη είναι must λοιπόν για να είσαι σίγουρος.
Το Ταίναρο είναι θεϊκό μέρος!! Αλλά δεν έχει τίποτα, ποσό μάλλον καφετέρια!!! Αν μιλάτε για να πάτε στο Φάρο (Το νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης) είναι 1,5 ώρα πήγαινε έλα από το Ταίναρο ποδαράτο.
Κάπου διάβασα για επιστροφή από Στούπα-Καρδαμύλη-Καλαμάτα. Η διαδρομή γα….ει!!!
Αλλά πάνω κάτω με τα ίδια προβλήματα στον δρόμο.
Γενικά μιλάμε για 720 με 750 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα (ανάλογα την διαδρομή). Με το 30% της διαδρομής (αν έχω καταλάβει καλά) να είναι επίπεδου 5 και κάτι.
Η άποψη μου είναι ότι η διαδρομή είναι αρκετά σκληροπυρηνική για μια μέρα. Ακόμα, υπάρχουν τοπία που είναι κρίμα να τα δεις απλά περνώντας πάνω στην μηχανή (π.χ Βάθεια , Πόρτο Κάγιο)
Ελπίζω να καταφέρω να σας ακολουθήσω σε αυτήν την εξόρμηση και να έχουμε την ευκαιρία να πούμε/δούμε κάποια πράγματα για την Μάνη καλύτερα.
Όπως και να έχει, χαρά μου να σας βοηθήσω σε ότι μπορώ.
«Περαστικός βλέπεις τη Μάνη σε τρεις ημέρες, περπατητής σε τρεις μήνες και για να δεις τη ψυχή της θέλεις τρεις ζωές. Μία για τη θάλασσα, μία για τα βουνά της και μία για τους ανθρώπους της».